Mustafa Erdal Güzeldemir Şiirleri - Şair ...

Kırma ümitlerimi, bırak güneş batmasın,
Hüzün dolu gönlümü yalnızlığıyla bırakmasın,
Uzanan kollarım boş, boynum bükük,
Ruhum sensiz, kalbim sevginsiz kalmasın.

1983 Erzurum

"Günler kısaldı"
diyerek ne kadar haksızlık ediyoruz,
değil mi?
Gönlünüze dönüp sorun bakalım,
kısalmış olan günler, ne zaman?
Uzun günler;

Bu gün özel bir gün oldu.

Öncelikle evde özgür irademle oturmanın keyfini çıkardım, bir kaç saat de olsa.
Ve,
Ev dışında özgürce dolaşma hakkımı da kullandım.

Deniz aşırı,
dağlar aşırı,
küçük bir kente diyeceğim var.
Bağrında bir kız yaşar,
dudaklarında dudaklarım var.
Tanıman lazım O’nu

Bu romanı okudum.
Bu konu açılıp da ‘okudum’ dediğimde içimi tarif edemediğim bir huzursuzluk kaplıyor.
Hani doğruyu söylemediğinde içi bir tuhaf olur ya, tam da öyle.
Evet, doğrusu nasıl söylenebilir bir roman hakkında konuşulurken halâ çözebilmiş değilim;
ancak ben ‘okudum’ yerine ‘oradaydım’,
‘O’nunlaydım’,

“Lületaşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
sana Sapanca’dan bir sepet elma almışım.”
(Büyük Saat, Turgut Uyar, s.19)
Bu sözleri her okuduğumda daha bir hüzünlenirim.
Daha bir yalnız hissederim kendimi.
“Neden?” ile karşılaştığımda, verilecek yanıtın bir anlamı olmayacağı, daha doğrusu yanıt vermenin gerek olmadığı bir soru olduğunu düşünürüm.

MOR MENEKŞEM

Ufacıksın, yerden bitmem,
yeşil yapraklarının arasından,
kısacık boynunu uzatan;
mor kadifeden çiçeklerin,

Bazan kendimizde,
bazan O'nda buluyoruz aradığımızı,
ya da bulamıyoruz.
"Mutlu olan yazmaz" diyenden bahsetmiştim hani.
Ama yazı hep var, okuyoruz ve yazıyoruz.
Aradığımızı,

Ben mutsuz, umutsuz biriyim,
dolaşırım, aramak için mut ve umut.
Belki bulacağım Mut Ülkesini
bir ilkbaharda, güller açar, tabiat yeşerirken.
Belki Mut’a vardığımda
seni göreceğim.

Mut ülkemin
Umut Sultanıma
bir saray yaptım
ilkbaharın tazeliği
sonbaharın garip hüznü
ve kışın saf beyazlığı