Dudaklarımdan dökülen adını
kazımak istedim kağıtlara,
sana ulaşmasını,
varmasını diledim
Tanrıdan.
O yazılar sana da ifade etsin
Birgün,
Yapayalnız ve ıpıssız;
Zamanı belli olmayan
Solmaya yüz tutmuş renkleriyle,
Eski bir fotoğraf,
Gözlerine bakar bulursan kendini...
Hem aylardan ‘Eylül’, takvimin,
hem çağlardan ‘Eylül’, ömrümün...
Dedi zaten kimsesizliğim;
‘Bekleme boşuna’.
01 Eylül 2020 İstanbul
Geçen zamanın geçmeyen acısını yaşadım bugün.
Soğuk yosun kokusunu derin derin solurken,
bir yudumuna hasret çırpınan anılarımın utancını yaşadım,
yapayalnız,
bir kez daha.
Tadını doyasıya yaşamanın duasıydı tek tesellim,
Günaydın,
bir kez daha, içten gönülden...
Bugün çok güzel bir sabahın aydınlık yüzüyle karşı karşıyayız.
Gün çok güzel,
kulaklarımda Antonio Vivaldi:
Four Seasons.
‘Özlemek’in, TDK Büyük Sözlüğündeki tanımlamalarından biri şu;
‘Göreceği gelmek”.
İfadenin naif, içten, gönüldenliğine bakar mısınız?
Duygusal bir özümsemeyle ‘Özlemek’ten bahsedecektim, bu günlerde biraz daha fazla hissetmeye başladığım. Bir de sözlük anlamına bakayım dediğimde karşılaştığım betimleme öylesine ruhuma dokundu ki.
Ne kadar güzel değil mi;
‘Göreceği gelmek.’
Gözlenmişse yolların gelir mi diye,
Ağlanılmış ise uğruna, sevmezsen diye,
Şiirlere ilham olmuşsan, sevgili diye,
Sabahlara dek düşünülmüşsen eğer
Yokluğunun kavurduğu ruhum serinlesin diye,
Hayat, size hiç beklemediğiniz,
hatta ümit etmeye hakkınız olmadığını bildiğiniz bir zamanda,
"gülümsedi" mi?
Evet,
evet sadece gülümseme!
Hayat gülümseyebilir mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!