Mustafa Engin Karatay Şiirleri - Şair Mu ...

(İ) ki Kıt'a arası, Belde-i Tayyib, inc(İ)
(İ) çinde barındırır, hem çirkef hem sevinc(İ)
(İ) steyene Eyyûb var, isteyene kör cinc(İ)
(İ) skânında meskûna, yine de olmaz kinc(İ)

(S) anki emir mi almış; ezil, horlan, fakat su(S) !

Âvârelik alnımızın yazısı değil ya gerçi,
Ama şimdi sıfatımız olmuş...
Beni sırtımdan vuruşunun,
Ânî bir şekilde, hiç bir açıklama yapmadan terkedişinin,
Yüreğimdeki tahribâtının eseri, meyvesi olmuş...
Yokluğunun acısı değil ki bu

Bayramlar dizildi, geçti sırayla
Değişti nöbetler, sıtma-sârayla
İnledim, sızlandım hep bu yarayla
Eridim kahrımdan, mumlara döndüm
Rüzgârda savrulan kumlara döndüm

Besledin, büyüttün, kol-kanat gerdin
Ömründen kıymetli, zamanlar verdin
Her zaman ben oldum, en büyük derdin
Üstümde emeğin, büyüktür annem

Cennet ayağına, Hakk'tan serilmiş

Beni bende arama, gittiğin günden beri! ..
Senle birlikte gittim, dönmedim daha geri
Rotasız gemi gibi, kayboldum sularında;
Bir liman bulamadan, dolaşırım serseri...

Setler çekip kapattın, döneceğim yolumu

Çek elini sînemden, yeter artık vicdânsız!
Tükenmeyen zamânın, arlanmaz payandası!
Kezzâb döktün umûda, çürüdü şimşir direk
Taştan da olsa tartmaz, bu yükü Binbir yürek
Kusmaya doymadın mı; zehrini be Engerek!
Yılanlara şâh olsan, akrepler tutar yası

Sokakta bir Türk genci, boynunda yıldız-hilâl
Yaklaştım, sual ettim, meğer ismi de Bilâl
Dazlak yapmış kafayı, kulağında bir küpe
Bir de keçi sakalı, tamamlamış o tipe
Zincir, köstek, bilmem ne; boynunda hepsi tasma
Ceketinde halkalar, çılbırlar basma basma

Bir gece yığılıp kalırım belki
Karanlık, ıp-ıssız, bu dar sokakta
Son birkaç nefesi, alırım belki
Yaşamdan anlamsız, bu dar sokakta

Ne, sen yetişirsin o son ânıma,

Mevlâ'nın Zikri'nden gönül ıraksa;
O, benzer daldaki kuru yaprağa
Ardında nâm, şöhret n'olur bıraksa?
Dönmüştür, verimsiz çorak toprağa...

Yeter ki Mevlâ'yi zikretsin gönül;

Dur yüreğim! Nereye gidiyorsun sormadan?
Peşine takıldığın; Leylâ değil, aldanma!
Bilir kadrini aşkın, eğer Leylâ olsaydı;
Beyhûde umûtlara, yine kapılıp yanma!

Esîr düştüğün gözler, sezer mi sende cefâ?