Beni sen getirdin dünyaya
kanayan bir hayata mutlu olmam için
ben senin üzende,sevende oğlunum
acılarla,çilelerle
sen bende sönmeyen bir umudu müjdeledin
ilk önce sen tuttun ellerimi
AŞIKTIM
daha gelişine bile
saçlarına rüzgarın dokunuşu ile dağılırdı
yüzüne düşerdi
okuduğun kitaptaki
sayfaların içindeki harflerde geçmeyi
Yaşanmaz dediğim hayata
Tutkuyla bağlı kalmayı
Senle öğrendim
Umutla beklemiştim bu günleri
Şimdi yüzümde gülümsemelerim var
Ağlamayı senle unuttum
aşk
gözlerde başlar yürekte tetiklenip
üşenmeden bir kalem kağıda
yazıp bir ömüre bağlanmasıdır
körü körüne bir cehennemde yanmasıdır
aşk
bana bakıp da acıma
ben senin bildiğin gibi
değilim artık
artık sevmiyorum
ne seni nede sen gibilerini
zaten istesen de artık izin vermem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!