İstanbul ne ise
sende benim için öylesin
bazen ulaşılamaz
bazen ise kolay ulaşılabilen
ama vazgeçilemeyensin
gecede yürümek sabaha karşı
ne kötü bir gece bugün
hiç uykum yok yine
hayat beni acayip yordu
neymiş seviyorlarmış
o kadar yalnız bir kalp ki
benimkisi
Kendimi nasıl yazacağımı bilemiyorum
kendimle yüzleşemedim bu yaşıma
belki de kimse beni sevdiği kadar
kendime inanmıyor ve sevmiyorum
bazen seni kendimle düşünüyorum
bunu benden başka kimse bilmiyor
şimdi sormuyorum yaşımı
aynalara bile bakmak gelmiyor
evet galiba tutkun tutukluyum sana
çevremde kızıl bir ateş çemberi
Ya sen
kime yabancısın
gökyüzü yine bir giysi giymiş
bizi karşılamak istemiyor
sence yaşamın anlamı ne
sen ne anlıyorsun o önemli
Kim sevda da mutlu olmuş
zaman yaraları kapatmaz
gün soğuk
ufuk ıslak
sen duvarları ılık mı zannediyorsun
gözlerden düşen her yaş
kınadılar sevdamı
sevdiği bir yari olmadı gitti
renk bile değişmiyor
çevirdiği sayfalarda
dalgalar artık vurmuyor karaya
gözleri hep çukurda karanlık kuytularda
neden seven biri
sevildiği kişi tarafından sevilmez
neden aşık olana
iyi davranılmaz ki
kötü vurulsa da yüreğim
bir tek kırgınlığım var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!