Nice ömürler tüken di gitti
Hayatın karanlık yolların da
Umutlar yok oldu birer,birer
Çaresizlikler için de çareler
Aranırken…
Sen,ben,o,biz hepimiz bir biçimde
Hangi hantal bir yüktü bu
Omuzlarımı tutsak eden.
Onca ağırlığıyla üzerime
Abanıp ta belimi büken.
Gün batımlarında gözlerimi
Hüzne boğan.
Son şiir,
İçinde ıslak bacak araların da
Aşk aramak için sevda sözcükleri türetmeyen
Gözyaşı damlarının kristal berraklığında
Son bir şiir yazıyorum.
Olur ya bir gün mazi canlanırda gözlerinde
Ruhumda ki kopan fırtınaya
Sanki doğada eşlik ediyordu,gökyüzünde
Fırtına kopmuş,aralıksız çakan şimşekler
Semayı kaplayan kara bulutların
Karanlığıyla daha beter kararmış olan
Gecenin zifiri karanlığını delipte geçiyor,
Dün gece yine seni düşündüm,
gözlerimde nem,
yüreğimde hasretin yangın yeri,
içimdeki seni yakmak isterken,
geceye agıtlar yakıyorum.
Bir dilek diliyorum Tanrı'dan,
Hala!
Ne zaman adını ansam,
Burnumdan başlayan ince bir sızı,
Kalbime saplanıp kalıyor.
Bir hüzün dalgasıdır,
Sarıyor dört bir yanımı.
İblisin rüyalarımda
günahlarımı dans ettirdiği
kabuslarla dolu geceden
fecire geçerken
gökyüzünde bulut olan hüzünlerim
yağmur olup yüreğime akıyordu.
Nefretim beni aştı bu gece
öyle doluyum ki sana
nefret ediyorum senden,
dilim söylemek istemesede
kalbim durmuyor.
Duyabiliyorum sesini
omuzlarım da yılların verdiği
ağır bir yük
taşıyamıyorum diyor artık bu yükü
yorgun bedenim
at artık at artık diyor
bak omuzların çöktü
Bir adam ağlıyor uzaklarda
kuytu bir köşede yapayalnız.
Dışarıda gökyüzü,
kapkara bulutlarla kaplıydı,
tıpkı kadının yüreğindeki,
karanlığın gökyüzüne yansımasıydı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!