Hep acı çektiklerini söylerler,
Bir tek onların yüreği yanar,
Hiç düşünmezler karşı tarafı,
Bir tek onlar affedip,
Bir tek onlar sabreder.
“Çok mu seviyorsun” diye sorulduğunda;
Yalnızlık zor iştir;
Gözyaşının
Kandırma kuvvetinden
Faydalanmak istesen de
Gerçeği asla kandıramazsınız…
Sıcak bir temmuz günüydü,
Zaman buz gibi donmuş akmıyordu,
Yüreğimde bir garip sessizlik,
Sensizlik artık çok olmaya başlıyordu.
Bedenimin diğer yarısını bekliyordum
Oysa çocukken,
Hiç boşluk bırakmadan,
Sarardık yorganı bedenimize
Şimdi, aynı yatakta
Nice boşluklar
Sarıyor bedenimizi
Oysa ümitlerimi kırmadan önce
İki lafın belini kırma hevesleriydi
Varlığına olan varsızlığım…
Dilinden çıkan tek bir harften
Milyon kelime üretebilecek
Kendi kendime
Tam ortada yaşayacaksın hayatı,
Bir adım önde olursan, üzülürsün,
Ve bir adım geride kalırsan,
Pişman olursun.
Seninle aynı büyüklükte,
Adım atanlarla yürüyeceksin.
Sevda kervanının ayak izleri kalır yürekte
Bir türlü silinmez içinden,
Ellerin saçlarında baka kalırsın arkasından.
Dönmeyeceğini bile bile
Bir türlü sırtını dönüp
Gidemezsin olduğun yerden.
Gözlerimden süzülüp,
Çenemden düşmene gerek yoktu;
Her yerde seni anlatmamın,
Anlaşılmazlığı içerisindeyim.
Durup da düşünecek,
Zaman bile vermedi yüreğim.
Dünde kaldı bugünüm,
Ve bugün, yarınımı yaşıyorum.
Seni bir adım önde seviyorum.
Seni sevmeye geç kalmışlığım yok.
Gözyaşımı bile karanlığa saklıyorum.
Sen canımda ol yeter bana,
“İmtihan” değil yüreğim
Küçük bir “ihtimal” atlatıyorsun
Mısralarınla birlikte
Neden üzerime geliyorsun
Kaç yürekte kabul gördün de
Umutlarınla gözlerimi yaşlıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!