“Göz teması” ile başlayan bütün aşklar “baş belası” olarak geri dönmüştür yüreğime. Ne yana baksam da hiçbir şey artık göründüğü gibi değil. Ben su içerim ciğerim için, yanan yüreğim damla damla getirir gözlerimden. Bir sokak lambasının direğine veririm sırtımı, lamba aşk yanar gece boyu. Aşk mevsimi gelince yürek saatim bir saat geriye alınır ve 1-0 mağlup başlarım bütün sevdalara. Bende imkân çok sevmek için sevdiğim, imkânsızı sevdiğimden bilirim. Gözyaşları içten içe doğru akar bilmez kimse ve bir damlalık yer kaldı yürekte.
Özledim tenindeki kokuyu özledim
Özledim sımsıkı sarılmanı özledim
Sohbetimizi, bakışmalarımızı özledim
Gitme dedim içimden ama dinlemedin
Özledim gözündeki ışığı özledim
Özündeki sevdayı
Bir damla fazla düşerse gözyaşın
Bir eksik yaşarsın gülmeyi.
Çok susarsan hayatın haksızlıklarına
Bir beden daha küçülürsün,
Seni dik tutan elbisenin içinde...
Ben de sen gibiydim bir zamanlar, üzülme.
Gülmek için çok zorlardım kendimi.
Sahibinden satılıktı tüm bedenim,
Her şey boş, her şey anlamsızdı hayatta.
İki kişilik bir dünyada yaşıyordum sanki.
Kalbimin sağı- solu yoktu.
Keskin bir bakış var gözlerimizde;
Baktıkça içinde kendimizi kaybettiğimiz.
Ne adını koyabildiğimiz
Ne de yabancısı olduğumuz…
Farklı bir bakış işte;
Çok sevdim diyenin;
Kalbine bir stetoskop takıp, dinlemek
Mikroskopla da incelemek lazım,
Dille anlatılamayan sevgiden,
Göze gösterilmeyen sevgiden bana ne,
Kalbinde beni taşıyorsa eğer…
Olmasaydı keşke böyle olmasaydı.
Solmasaydı gizli gizli içimde büyüttüğüm çiçekler.
Olmazdı bilirim... akıbeti isyan,
Bereketi Halil İbrahim olmazdı bilirim.
Belli ki artık görmüyor gözlerim,
Ve artık duymuyorum hiçbir sesi.
Güneş ısıtmıyor artık bedenimi.
Yağmur damlalarını hissetmiyorum.
Beynim algısını yitirdi.
Yürek desen kendi havasında.
Kendime getirenim… Sevdiğim,
Yokluğunla her ölüşümde,
Kendine pay çıkarmayanım
Hisleri yetersiz kalanım
Gözleri anlamsız bakanım
Kendimi ifade etme özgürlüğümü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!