Bir gonca gül müsün, açıp solmayan,
Bitmeyen yol musun sonu olmayan,
İnsanlara kalbi açık durmayan,
Hayata küsmüş bir yolcu gibisin...
Gül olup açıldım deren mi oldu,
Otuz iki bahar sonra çıktın karşıma bir gün
Yeniden deştin içimde kapanmış yaraları
Bu sevginin özlemiyle öylesi seviştik ki
Kapatmak ister gibiydik onca yıl araları...
Bakışlarında ay'ın hareleri var sanki
Şimdi bu öyküyü nasıl resmedecek yürek,
Nasıl nefes alacak satır aralarında,
Nasıl acı çekecek noktalarım, virgüllerim
/Yine solarken açmadan güllerim.
Kaç sığıntı sevgiden arta kaldı bu mutluluk,
Bu gün senden uzak seni yaşadım,
Gözlerim doldu da ağlayamadım,
Ardından bir mendil sallayamadım,
Aklım sende kaldı:HATIRAM OLSUN...
Sevgiyi anlatan kelimem sensin,
Gümüş umutlarım vardı, pırlantalı düşlerim,
Gözlerimden billusu pınarlar akıyordu.
İlkbahar yağmuruyla çakan şimşekler gibi,
Ayrılığın öylersine içimi yakıyordu...
Saymadım kaç yıl oldu tutmayalı elini,
Seviyorum arkadaş bütün dünyaya inat
Gönül yaralarımı kanatırsan sen kanat,
Değişmez sana aşkım, yansa bütün kâinat;
Gurbet içinde gurbet yaşamaktır dileğim,
Ya gel bitsin özlemim, ya da bırak öleyim…
“Bazen en uzak gidişler,
En yakın dönüşlerin evvelidir…”
Hazır yüreğine esir etmişken
Bari kollarına sar da öyle git,
Bahar çiçekleri gibi yanağın,
Hayatın kanunu böyle olsa da,
Sen kanunu çiğne sev beni evlat.
Fikrince babalık yapamadıysam,
Bir elinden tutan say beni evlat...
Kimseler halini bilmez olursa,
Fırtınalarla geçen koca bir ömür için,
Ne kadar için yansa, hiç faydası yok dostum.
Ne baharlar eskidi, ne gonca güller soldu,
Kalmadı bak seninde çevrende gerçek dostun...
Yaşandı içimizde erişilmez sevdalar,
Sen beni hiç sevmemişsin be zalim,
Sevseydin böyle apansız terkeder miydin,
En güzel günlerimde yanımda olupta,
En zayıf anımda bırakıp gider miydin...
Sen beni hiç tanımamışsın anlamamışsın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!