Ceylanım,
Cem - i cihanda gül yüzlü yarim.
Özüne canı feda eylemişem.
Hayz ederem bu elemlerden apar meni.
Gözümün nuru könül sultanım,
Gel de mehebbete halget özümi.
hiç unutmamak adına verilmiş sözleri hatırlıyorum.
ve göz açıp kapayıncaya kadar unutulmuşluğumu.
söylesene, böylesine umursamaz tavırları ne zaman benimsedin.
yokluğunda ölürüm deyişlerin yalan mıydı.
yarım bırakılmaktan korkan sen!
Günlerce ağladım sen yokken.
Güneşle vedalaştım her sabah.
Gülümseyen yüzlere bile
Gülemedim isteyerek.
Sen yokken ben,
Ben değildim.
içimdeki durgun nehir
konuşmayan suskun şehir
akşam dediğin artık benim için
sahilime demir atmış gözlerin
uykumu bölen en keskin zehir
Sessiz bir bahar akşamıydı.
Gündüzden geceye kaçıyordu saatler.
Karanlık gözlerle bakıyordu şehre gökyüzü.
Korkuyordum karanlıktan.
Daha çocuktum,
Haberim yoktu yağmurdan.
Bir ben vardı içimde bir de sen.
Saçlarını hayallerime dolar,
Kadife çiçekler giyindirirdim tenine.
Her gün doğuşunda her gün batımında,
Gökyüzüme iliştirirdim seni.
…………………………………….
Kanatlarında mutluluk taşıyor kelimeler.
Denizler mutluluk yüklü, sahile yanaşıyor.
Tüm renkleri kucaklamış hayat,
Yeniden,
Yenilenerek doğuyor.
öyle uzaksın ki şehirler, memleketler kadar.
düşülerimde sana dair yakınlık bulamıyorum.
nice denizler geçilse,aşılsa nice yollar.
saçının bir teline dahi dokunamıyorum.
oysa sevmek vardı, hem de delicesine seni.
“ birdim iki oldum ”
Umutlu tüm zamanlarda günaydınımdın.
“ iki iken bir ”
Sonra sebepsiz bir ayrılık.
“ ne yalnızken birdim ”
Tüm ilk zamanlarda aklımdaydın.
' tüm gönül pencerelerine...'
pencerende güneş besle, perdelerini aç.
yepyeni bir heyecana uyandırsın seni.
yeni yüzler tanı, sebepsiz gülücükler saç.
sevinçlerle süsle, bezet gönül ülkeni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!