Zaten yordu hayat yettiği kadar
Bir de siz üstüme gelmeyin ulan
Canıma tak etti ettiği kadar
Varsın yangınımı bilmeyin ulan
Karalar benimdir ak sizin olsun
Söylesene saydın mı bu kaçıncı dönüşün?
Tek bir sözüne kanmam unuttuğun bir şey var
Çok geç oldu yürekten mum misali sönüşün
Yola geldin mi sanmam unuttuğun bir şey var
Deli divanendim bilmedin kıymet
Oysaki bu aşkım bulunmaz nimet
Elbet vardır deyip bunda keramet
Seni geç de olsa unuttum işte
Kendince yol çizdin lakin çok erken
Birden unutmamı bekleme benden
Seni yavaş yavaş unutuyorum
Çok oluyor mahrum kalalı senden
Teni yavaş yavaş unutuyorum
Öyle bir devire geldik ki usta
Analar ağlıyor bacılar yasta
El uzatsan boşa gidiyor dosta
İyiliği baştan yitirenler var
O kadar çok sevdim ki Allah şahittir buna
Farkında olabilsen gitmekten utanırdın
Seni çok sevdim deyip masal anlatma bana
Sevseydin yalnızlığa itmekten utanırdın
Şimdi sen uzaktasın vuslat acıya gebe
Yaşanılan bu hayat bir rüyadan ibaret
Gerçek korku salacak uykudan uyanınca
Dilerim huzurundan Mevla eylemesin ret
Ameller kâr kalacak uykudan uyanınca
Hep birlikte aştık bütün zorluğu
Gurur bildik özde bütün darlığı
Eksilmez hiç bizde yiğit varlığı
Kolayca kırılmaz kolumuz bizim
Saygımızdan asla ödün vermeyiz
Dünyada her faniye sınav vardır birader
Anlamak için güçlük çekenin vay haline
Kimisi huzur bulur kimi olur derbeder
İsyan edip canından bıkanın vay haline
Milletçe hep birlikte sana muhtaç olmuşuz
Sabıra tahammül yok ön yargıyla dolmuşuz
Merhameti ellerden birer birer salmışız
Seni arar dururum hani nerdesin vicdan?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!