Divanda, dergâhta Türkçeden gayrı,
Konuşursak bizler düşeriz ayrı.
Demişti Mehmet Bey asırlar önce;
Dilin önemini o gün görünce.
Dokuz yüz otuz sekiz kasım ayından beri,
Bu milletin gözünden sel olup akıyorsun.
Dolmabahçe Sarayı sanki mahşerin yeri,
Hasretin ayazında gönlümü yakıyorsun.
Çanakkale mağrurdur yarenlik ettin diye,
Kuyruk acısını unutmayıp da,
İşgalci olana gül vermedik biz.
Yalnız Fransız’ı düşman sayıp da,
Ermeni’yi tutup bel vermedik biz.
İngiliz en önde akıl hocası,
Hüzünlenme sakın ey doğum günüm,
Mum gibi eriyen yıllar utansın.
Koskoca mazimsin, yaşanan dünüm.
Seni yâd etmeyen diller utansın.
Bahar mevsiminde bağda dolaştık.
Haber göndermişsin gelirim diye;
Gözlerim yollara takılı kaldı.
O kadar bekledim gelmedin, niye?
Hasretin sineme çakılı kaldı.
Nadasa bıraktım gönlümü derken,
Seçkindir Mustafa; olgundur Kemal.
Ata’ya verilen şanı unutma.
Güvenme batırır bindiğin o sal;
Geldiğin yerleri dünü unutma.
Edirne’ye kadar olan topraklar,
Kadehimde rakımdın sen.
Masamdaki meze değil.
Bitmeyecek şiirimdin,
Sıradan bir dize değil.
Hem özlemim hem de tutkum,
İlham perileri her an peşimde;
Şiir dehlizinde yürür dururum.
İmgeler belirir gece düşümde;
Dizeyi cebimde sürür dururum.
Uykum firar eder; gözüm açılır.
Karıncanın azmiyle düşüversem yollara,
Tıkarım kulağımı ruhumun feryadına.
Meydan okurken ömrüm geçip giden yıllara,
Ramak kalır adeta gönlümün muradına.
Bir cücenin çelmesi tökezletse de beni,
Gider iken büyük kervan,
Ufuk birden boz görünür.
Mevsim döner tam tersine,
Bahar değil güz görünür.
Şekil şemal aynı ama,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!