Münzevi Zeyrek Şiirleri - Şair Münzevi Z ...

Münzevi Zeyrek

adını anıyorum,
ama bu ses değil,
derinlikten düşen bir dalga,
kıvrılıyor sana,
geldiğim yerden.

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Kalemler kıskanır seni yazan kalbi,
mısralar utanır
adının geçtiği dizelerde.
Ben sustukça
dünya biraz daha gerçek olur…
Çünkü şair sustuğunda

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

sen ki;
gökyüzüyle yerin arasında değil,
tam içime çöken bir gülüşsün.

neye dokunsam sen kokuyor,
neye baksam gözlerin...

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Soğuk duvarlar arasında
Bir kadın, bir çocuk…
Sarılmış birbirine...
Odanın ortasında diz dize,
Aç ve sessiz ikisi de.

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Sobanın başında titreyen bir alev,
taş evin içine çökmüş kalbi;
kim bilir kaç yürekle ısındı,
kaç sessiz hayalle yandı,
dudağında donmuş bir çocuğun sorusu:
“Annem neden yok?”

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Aşk dedikleri ne?
Yüreğime saplanıyor diken
taş kadar ağır,
başımı ezercesine.

Bazen bir dokunuş,

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Bu gün,
bilmiyorum,
belki bayramdı.
Masada bir bardak,
Bir tabak,
ama eksik biri vardı,

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek


bu sabah erkenden uyandım
çocukluğum gibi
çok uzak bir yerden gelmiş bir sevinçle
ama kimse yoktu evde
şeker tabakları sessiz,

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Ben vatan hainiysem eğer,
gökyüzüne bakarken düşünmüşümdür bunu.
Çünkü gökte bir kuş eksilirken,
toprakta bir çocuk ağlıyordu.

Ben vatan hainiysem eğer,

Devamını Oku
Münzevi Zeyrek

Her gece,
rüyama düştü adın,
tüm harflerin ıslaktı,
gözlerin
bir yangından arta kalan
sığınak gibi sustu içimde.

Devamını Oku