Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Bir anayı elin yaptığı yıkmaz,
El dersin geçersin.
Bir anayı beyin yaptığı yıkmaz,
Büyük adam uğraşamazsın.
Bir anayı koca yıkmaz,
Geçinemedik dersin boşarsın.

Yaa dostum!
Dünyada ne sevgi kalmış, ne gönül, ne hatır.
Ama, önce kendini sorgula,
İğneyi sana,
Çuvaldızı da git şerefsiz dediğine batır.
Dünyanın ahvalini sorma sen bana.

Sevdik birbirimizi hem de delicesine amaa,
İkimizde çok gençtik, bilmedik kıymetini.
Hep kendi doğruların için beni anlayamadın.
Bende kırıldım sana için için ağladım.
Saygının olmadığı yerde, baktım sevgi tükenmiş.
Demek ki çok kırdın beni bende ayrılığı seçtim.

Böyle olacağını, bilmedin değilmi?
Bozuk para gibi, bozdurdun bozdurdun harcadın beni.
Kulaklarını sağır ettin duymadın,
Gözlerini kör ettin, görmedin beni.
Ele değer verdin, amaaa bana vermedin.
Ayaklarının altında ezdin, ezdin de toz ettin beni.

Şevkatle bakan kara gözlerin.
Bırakıp gitti beni çok uzaklara.
Aradığım dostluktu, sadece dostluk.
Aşkı bir kez yaşadım ben, bir daha asla.
Şimdi kanadı kırılmış kuşlara döndüm.
Çırpındım çırpındım, ama düşmedim asla.

Herkesin, ilk aşkı vardır,
Birde gençlik macerası.
O, bana baktı, ben ona baktım,
bakıştık...
O bana güldü, ben ona güldüm,
gülüştük...

Gardaş
Gurbette hasretlik canıma yetti.
Artık döneceğim günleri sayıyom, gardaş.
Sen oralarda, havalar ısındı gel derken.
Ben soğuktan buralarda, donuyom gardaş.
Bak sizlerle bile, internetten konuşuyorum.

Vaktinde olsaydı hayır demezdim.
Kaderde ayrılık varmış,gelme istemem.
Yazsaydı YARADAN baştan yazardı.
Bundada bir hayır vardır.
Emir büyük yerdengeldi birşey diyemem.
Eskidenmiş gerçek aşklar sevdalar.

Sevmek ayıpmış neden olsunki?
Bir insan kendini bildikten sonra.
Gezip anlaşmakta çok varmış fayda.
Sonunda ben gibi, pişmanlık duyma.
Şendim, şakraktım sindirdi beni.
Aptala çevirdi mala döndürdü.

Seninle biryerlere sığamıyorum.
Tıpkı yaramaz bir çocuk gibisin.
Senide bırakıp gidemiyorum,
Ne yapayım ben?
Şeytan diyor ki,
al başını çek git bu dünyadan.