Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Bana sakın haa gelme diyorsun.
Amaa kendin geliyorsun,
İtiraf et doğru söyle.
Sende beni çokk seviyorsun.
Sevmek ne kelime,
Benim için ölüyorsun.

İyiki doğdun canımmmm.
İyiki varsın,bunu herkes duysun.
Biz çok mutlu bir aileyiz
Sevgi harcıyla yoğrulmuş
Aşk mağbetimiz.
Biz birbirimizi ölesiye severiz.

Dünyanın malı dünyada kalır.
Alın hepsi sizin olsun, ben istemem
Bir lokma bir, hırka o bana yeter
Fazla malda gözüm yok, kalsın istemem
Dünya Sultan Süleyman'a kalmamış
Ne saltanat yaşamış, ne sefa sürmüş?

Gönül ah ahmı diyecek?
Yıllar benden nasılda her şeyi aldı
Kalbim pas tutmuş
Gönlüm ise virane
Aslında yılmadan direndim ben senelere
Demek ki gönül de yaşlanmış artık dayanamıyor

Sevilmeyi istediysem senden, vur demedim ya.
Özlemeyi beklediysem, öldür demedim.
Nerden bilirdik böyle olacağını.
Sen beni yanlış anladın biz anlaşamadık.
Özür dilerim senden, sevmekte biz hatalıydık.
Şimdi arkamıza dönüpte baktığımızda.

Aferim de hatır için, bir kaşık suda boğulur.
Kafası cinliğe çalışır aklı fikri kadındadır.
Kapıların açılması, ithal bayanların kuzu gibi yayılması.
Ohh yaradı bizim karadenizliTürklere
Gökte ararlarken yerde buldular.
Yavrum seni kim doğurdu?

Bahtı güzel olsun demiş eskiden,büyüklerimiz,evetayşeyle mahmut peş,peşe,ölen,bebeklerinin ardından 40 ahmet 10mehmetten topladıkları parayla gümüşten hamaylı yaptırıyor anne anne,vahide hanım,kesilen kurbanlar,bu kadar özenden sonra münevverin yetim kalacağı kimin akılna
gelirki,malesef insanlar kendi kaderini,yzamıyorlar,dedimya babamı,elim
bir kazada,kaybettik,annem çalşmak zorundaydı,ben öğretmen okulunu kazandığım halde gidemedim,annem çalıştığı için kardeşime bakmam lazımdı,sömestir tatillerindedurumu pekte iyi olmayan 5 çocuklu,zehra
teyzem dekalıyorduk,tahta ahşap iki göz odada yatağa enlemesine yatardık ayaklarımız,dışarda itiş kakış,birde tahta kuruları yemese ya çok mutlu olurduk
sabahları teyzem iki bardak paşa çayının yanında bir kase zeytini bir sana bir sana diye dağıtırdı,kardeşimle ben iki,ısırıkta bitirirken,teyzemin çocukları
önce zeytini dişiyle çıtlatır ekmeğinin üzerine sürer katık yaparlardı baktık

Yüzyıllardır süre gelen senin anan,benim anam.
Bir çok aşkı bitirdi,farkında olmadan ocakları söndürdü.
Senin anan benim anam.
Ne olur bırakın bu saçmalıkları bırakın artık.
Ne farkeder olsun,senin anan benim anam.
Unutursun demek kolay,gel bunu birde solyanıma sor?

Hiç yüzün gülmesin inşallah, dedin mi bana?
Gerçekten gülmedim, hep ağlıyorum.
Suçlusu tek benmiyim bilemiyorum.
Bir gün gülsem, üç gün hep ağlıyorum.
Kaderciyim, kadere de inanıyorum.
Geçmişteki hatalara ben yanıyorum.

Bir zamanlar senin için
ateşlerde yandım nara.
Biliyorum sende benim kadar üzgündün, ama?
Çaresizlik içimizde açmıştı
kocaman bir yara.
İnsan oğlu nelere alışmıyor ki