Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Teyze!
Teyze arnavut köydeki evin ne kadar da şirindi.
Boğaz ayağının altında,
Rüzgar efil efil eser, ne kadarda serindi.
Tahta kurularıda olmasaydı ya,
Doyulmazdı tadına.

Canım Babam gene eski günlerimizi anmaya geldim.
Kimi zaman güldüğümüz,kimi zaman göz yaşlarımıza hakim olamadığımız
anıları anmaya geldim,_Hatırlıyormusun? İşlerin bozulduğunda pendikte ev
ararken ben okuldan geri kalmıyayım, hemde o telaşede perişan
olurum diye Koca Mustafa Paşa da oturan Zehra teyzeme yollamıştın.
Faruk enişte Benden bir yaş küçük kızı Hülyanın okuduğu İlk Okulun

Duydum ki ona buna
serzeniş te bulunmuş sun
demişsin ki
Hay ALLAH,nereden sardım
bu belayı başıma
Hııı demek öyle

Hayatımda mutlu geçen günlerden
birini yaşıyorum
Olmamak mümkünmü ki
can dostumla
henüz tanışıyorum
Öğlen vakti Start verdik

MUVAŞŞAH.

Mayıs baharsa cemre sensin,
Üzüntüye gem vuran neşesin.
Ne mutlu seni tanıyan dostlara,
Eli taşın altın da bile gülensin.

düşe kalka yıllarca,
hep mutluluk oynadım.
aldatıcı bir duruş, inandırdım kendimi
mutluluk yalanına
polianna olmuştum
ziyan oldu yıllarım.

Hayat çizgimde zorladılar beni.
Bir inat uğruna hatayı ben kendim yaptım.
Anladım ama çok geç kalmıştım.
Biliyor musun küçüğüm? Karnımda sen vardın.
Kıyamadım birtanem sana kendime kıydım.
Suçun yoktu ki nasıl kıyardım sana?

Sen kötü ruhun ile
çıktın rinklere
bense Yaradana sığındım
sarıldım kalemi me
Sana vurdum,vurdum kanattım
sen ise zulümünle

Sararmış solmuş, dalında yapraklar.
Bak gene hazan mevsimi geldi, gene sonbahar.
Annem, sensizim, yanlızım, kimsesiz bu sokaklar.
Özledim seni, hemde ÇOOK özledim, hasretim anam.
Anam, anam, inanki bu dünya sensiz olmuyor.
Kimi koysam senin yerine, yerin dolmuyor.

Yıllar sonra tesadüfen rastladım sana
Manalı bakarak dudağını bükmüştün.
Neler geçti içinden bilemiyorum.
Ah keşke imkanı olsaydı da.
Gerçekleri diyebilseydim sana.
Yanlış anlaşılırdı zararı olurdu hem sana hem bana.