Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Ana Aşktan üstün dostlar
Bunu sakın unutmayın
Gün gelirde paran bittimi
Sağlığında elden gittimi
Aşk,meşk,dostluk neymiş
Vefasızlığı görür yanarsın

Gönlüm hoş ise,etrafa neşe saçarım
Bağbanımda katmer,katmer
Güller açarım
Gönül mağbedimde
Ben aşkınla yaşarım
Ne olur fırsat vermeyelim

Dışarıda zemheri ayazı var hava çok soğuk.
Benim odam sıcak ama ben gene üşüyorum.
Çığlık gibi öten rüzgarın sesi.
Kulaklarımı tırmalıyor ürperiyorum.
Gecenin karanlığına karışan köpeklerin uluması
Sinirlerimi bozuyor, hayırdır diyorum dualar okuyorum.

Soluduğum havada sen varsın.
Onu hissetmesem, nefes bile alamam öıürüm ben.
Her gülen yüzde gene sen varsın hayalimde düşümdesin.
Şimdi evet şimdi kimbilir nerelerdesin kiminlesin?
Bilki sevdiceğim,herzaman o saflığınla kalbimdesin
Denizleri niye çok seviyorum diye hadi sor bana?

Kırgınım,küskünüm
Zalim yıllara, amaaaa
Yılların ne suçu var
Sözüm insan olmayanlara
Bu Dünyada menfaatçilik
Almış yürümüş

Sevgi Ana (Can anam,Münevver Şenol'a ithafımdır.)


Her geldiğinde selamın
Sıyrılır da güneş bulutlardan
Gündüz olur gecem

Bu dünyaya nasıl yanlız geldimse.
Gene sessizce çekip gitmesini bilirim.
Aradığım bir yudum sevgiydi,bulamadım.
Mutlumu? Maalesef mutluda olamadım.
Hastalandım,başımı yastığa koyup,uyuyamadım.
Eller gibi nazı sazıda bilemedim ben.

Gün gelirde bu dünyaya
Veda edersem
Korkarım gözlerim
Açık gidecek
Çünki iyiler bir,bir
Göçüp giderken

Karar verdim bundan böyle.
İkinci bir emre kadar maziyi hiç açmayacağım.
Çünki acı veriyor, sol yanımsa,ığıl ığıl kanıyor.
Yaşamış olduğum haksızlıklar, ihanetler.
En zoruda sevgisizlik büyüyor büyüyor.
İki tarafı keskin bir bıçak gibi çıkıyor karşıma.

Evlat hasretiyle
Yedi yıl yandın kavruldun
Kırk Ahmet bir Mehmetten para topladın
O parayla gümüşten hamaylı yaptın
Karnında ıngaa diye ağladım
Buna sen bile şaştın