Münevver Düver Şiirleri - Şair Münevver ...

10.06.2009 tarihinde; sevgili kızımız, şair, yazar, fotoğrafçı Münevver Düver hanımefendinin kitap tanıtımı, şiir dinletisi ve fotoğraf sergisine katılmak için, sevgili kardeşim, gönüldaşım sayın Hüseyin Sözlü’nün başkanı olduğu Ceyhan Belediyesinin salonunda eski ve yeni arkadaş ve dostlarımızla birlikte olacaktık.
Ama olmadı! ..
Sebebi; çok yakınım olan birinin ani bir hastalığı nedeniyle o muhteşem toplantıya katılamadım ve de o mümtaz dost ve arkadaşlarımla birlikte olamadım.
Hani, insan bir şeyi çok isteyince o isteğini gerçekleştirmesi için çok istekli olduğu zaman mutlaka bir aksilik çıkar ya bizimkide öyle oldu ve de belki de sonsuza kadar devam edecek bir burukluk bıraktı içimizde!
Kendi kendimi teselli etmek için “İleride telafi etme fırsatını elbet bir gün buluruz” diye mırıldanıyorum.
Halbuki ne kadarda istekli ve arzuluydum orada olmaya, arkadaşlarla birlikte aynı sevinci yaşamaya, aynı hazzı onlarla birlikte tatmaya...

Kalemim, canım kalemim benim
Sana aşığım,canım benim
Sensiz olamam tutkumsun benim
Kalemim her şeyim, canımdan da ötesin

Seninle sırlarımı paylaşıyorum ben

Öyle gelip geçtiki zaman
25 li yıllarımı alıpta kaçtı
Geriye yalnız fotoğraflar kaldı
Kaldı benin 25 li gençliğim.

Duru bir yüzüm parlayan gözüm

Öyle gelip geçtiki zaman
25 li yıllarımı alıpta kaçtı
Geriye yalnız fotoğraflar kaldı
Kaldı benin 25 li gençliğim.

Duru bir yüzüm parlayan gözüm

Beyaz yüzde mavi gözler
Gözüne lens takmadın ki
Kalbim yalnız seni özler
Başkasına bakmadım ki

Mavi gözde kirpikler uzun

Güneş kadar aydınlık olasın
Toprak gibi bereketli olasın
Gökyüzü kadar huzurlu ve mutlu olasın
Güzel günlerin hepsi senin olsun

Seni seviyorum kar tanesi dünya kadar

Kara kaşlı, kara saçlım benim
Kara gözlüm güzel bakışlım benim
Sana tutuldum tamam mı?
Seni çok özlüyorum tamam mı?

Ben hep maviyi sevdiğimi sanırdım

Baktım kavak ağaçları sallanıyor,
Sanki aşktan sarhoş olmuş biri gibi
Bir o yana bir bu yana gidip geliyor
Kafasın da bir plan yapar gibi

Keklik pınarının ötesinde yemyeşil ağaçlar

Kim bilir belki de; bir gün senin olurum
Seni evde beklemekten sonunda yorulurum
Belki de; mutluluğu ben sende bulurum
Kim bilir yatakta ilk kez senin olurum

Mutluluk çok uzakken bana

Arkadaşlarını hep doğru seç,
Seni istemeyenleri ez geç
Sevmeyenleri sende ez geç
Kış güneşine benzeyenlere kanma arkadaş

Serap gibi bir görünüp bir kaybolur