Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Ruhum mayın tarlası
Adım atsam infilak
Ömrüm gelgit furyası
Doğumda kanlı şafak
Açıl gök! göster şavkını
Matem salmayı bırak

Öyle güzel,
öyle efsunkârdı ki gözlerin
ve okyanus kadar derin
avcının okundan zalim kirpiklerin…
hele, hele menekşe gözlerin…

İndirmiş göbeğe,iffeti arı
Bu gidişle kesin,ödül alacak
Güzelde tepinir,çıplak soytarı
Ellerin diliyle, ödül alacak

Müzik evrenseldir,lafımız yok

Bakanı aldatır olmuş görüntü
Gerçeği yalanla cilalamışlar
İçinden çıkılmaz olmuş örüntü
Apaçık doğruyu bulamamışlar

Köşeleri mesken tutmuş hilekâr

Yıldızlı bir geceydi,gördüm yüzünü
Ay kıskandı,ben vuruldum,dil sustu
Aşk masalı saydım,her bir sözünü
Sen konuştun,ben vuruldum,dil sustu

Öyle güzeldi ki menekşe gözlerin

İslam sevgi dinidir, evet bilirim,
Lanet ve nefret kardeştir derim.

Allah şahit ki bende de olmazdı,
Rabbim kur’an da lanetlemeseydi.

Köhne yüreğimin izbelerine
Sağnak sağnak yağan sendin
Sendin doğan, ıssız gecelerime
Islanan bendim, taşan bendim

Sendin, gürül, gürül çağlayan

Gece kurşun gibi ağır
Beklediğim şafak sökmez
Dayanılmaz bir ızdırap
Dindirmeye ilaç yetmez

Ne bir çare gelir elden

Çakmak gibi gözleri,
Umuda yelken açmış
Kar beyazı saçları,
Boşuna ağartmamış
Bakışında ki azamet,
Ellerindeki maharet

Asma gül cemalini yar asma ne olur
Serin tut yüreğini, ben yansam da olur
Dünden razıyım ben her çileyi çekerim
Sen gül yeter ki, Ben gülmesem de olur

Dayanamam asla bir damla gözyaşına