Mukim İşbilir Şiirleri - Şair Mukim İşbilir

Bir ney taksiminin,terennümünce
Sessiz ve sedasız,demlenir gece
Koynuna, bir parlak yıldız düşünce
Gündüzlere inat,demlenir gece

Gizem yumağıdır,kendi halince

Bir eylül aksamı daha, solmak üzere
Gün ufka varmadan evvel,gelsen diyorum
Ömrümüzden, bir gün daha,dolmak üzere
Hitama ermeden artık, gelsen diyorum

Hasretin kor gibi yakar,gamlı bağrımı

Gazze‘de vahşice katledilen insanlık,
Ardından sessizce seyreden dünya!
Kudurmuş bir nesil, duymaz pişmanlık,
Yeter! bu vahşeti gör dünya, kör dünya!

Olmert diye bir namert başlarında

Bu şehrin geceleri beni boğmadan
Gitmeliyim sessizce güneş doğmadan
Ve hemen gitmeliyim kimse duymadan
Tanyeri ağarmadan,gitmeliyim bu şehirden

Şu kapkara gökyüzü, şu ifritten yorgan

Solarken ufkumda akşamın rengi
Tuval deki resim hicran bürünür
Toplan içimdeki kırılgan çocuk
Zaten uzak dağlar duman görünür

Grup vakti uzar gölgeler kat kat

İÇİMDEKİ DENİZ

İçimde gizlenen, bu hırçın deniz
Her kayada bin kez, parçalanıyor
Köpük köpük, damla damla eriyip
İçerden içerden,yaralanıyor

Sevda yüklü yelkenlerim
Dönüp de rüzgara,açamaz oldum
Öyle doldu ki, senle yüreğim
Gezdiğin yollara.bakamaz oldum

Coştum seller gibi, bendimden taştım

Saldı efkarını üstüme yine
Katran karasından kara geceler
Bütün gizemiyle çöküyor yine
Sırlarla örülü, yaman geceler

Dizilir boğazıma kelimeler

Haline bak ülkemin
Her köşesi toz duman
Aman efendim aman
Utanmazdan elaman
Bu sefer işler yaman
Pazaryerinde talan

Vicdanı kör kuyuda, gözler bağlı körebe
Katır yükü kitabı, yüklemişler merkebe

Satılık mallar gibi, vurmuşlar etiketi
Hıyanet gayesiyle, yüklemişler nöbeti