Masumdum bir çocuktan farksız
Suçlu gibi boynumdan astın
Yine kalp yaralandı aşksız
Yarama bir avuç tuz bastın
Yine bir arttı yara izi
Etrafınta onlarca göz onun üstünde
Onun umurunda değil başı önünde
Renkli çiçekler açıyor gülen yüzünde
Bahar saçıyor etrafına, kışlar hüzünde
Böyle güvenilir böyle güzel olmalı
Yolumu buldum yolumu buldum
Koşuştururken sorumu buldum
Derken aslında sonumu buldum
İtirasız bir yorumu buldum
Oyuna geldim oyuna geldim
Patlamaya hazır bomba gibiler
Artık dolmuş iyice insanlar
Doldurmuş içini katlanılmaz çileler
Çıkılmaz sokaklar, umutsuz imkanlar
Soramıyorsun kimseye halini hatrını
Her yer bembeyaz karla kaplı
Ağaçların dalları direniyor karlara
Sevgililer yürüyor, yollar aşkla kaplı
Yüzleri görünmesede, kolkola
Omuzları ve başları beyazlaşıyor
Yasaklarla dolu hayatta, yasaksız yaşamak
Ama kırmamak, zarardan uzak durarak
Onlarınkini değil, kendi sınırını yaratmak
Yaralamadan kimseyi, hayata zevk katmak
Duygularının esiri olmuş, ezilmiş bir sürü insan
Anıları yazlarda kuruttum
Kışın koruyamadım soğuttum
Gözlerinin rengini unuttum
Bir bardak çayını unutmadım
Kim olduğunuzu hatırlamam
Bilemedi kimse, zaten bilemez
En iyi ressam gelse görüp çizemez
İçimdeki duygu tarif edilemez
Anla gönül, hep onunla gezilemez
Yürek kıpır kıpır kulaklar çalgıda
Cebinde beş kuruş para olmadan
Bütün dünyanın sahibi olmaktır
Beş yıldızlı otellerde kalmadan
Mutluluk içinde tatil yapmaktır
Çocuk olmak
Güvenme el kızına
Yarıda kalırsın
Darıllma el sözüne
Gerçek mi sanırsın
Yegane dost ilimdir
col motil yaş 13