Eylül’de hüzne sığınmış bir yaprak gibiyim,
Budar içimdeki bütün renkleri rüzgârlar.
Boyacı fırçasını mı bıraktı ırmak kenarında?
Tuval kaderimi dökülen gülün rengine boyar.
Duygularım gençlik duyarlılığını taşırken,
Soma bugün acının dumanıyla örtülü,
Ağladım umudunu kaybeden insanlara.
Ne zaman kalkacaktır burda ölümün tülü,
Ne zaman sarılacak ürkütücü bu yara?
Ekmek için yoksula kader mi çaresizlik,
Nedir bu coğrafyada o büyülü sessizlik?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!