Sen beni kendimle başbaşa olduğum zaman gör
En güzel sözlerimi o zaman söylüyorum
Aşkı o kadar yakın hissediyorum ki
Tenimde görebilirsin her pırıltısını
Şimdi bakma böyle dağınık olduğuma
Yorgunum biraz, akşamın uğultusu çöktü bir kere
Sabah olmuştur.
Kadın kalkar erkenden
Sessizce evden çıkar ve çırılçıplaktır
Dağlara doğru yol almıştır
Çıplak dediysem 'Nü' değil; ruhen
Bırakmıştır orda sevgisini,
Şimdi ellerimde isyanım
Belki umuttur diye
Aslında kendimim
Kimse yok
Duymazlar bağırışımı
Pişmanlık mı yoksa
Akşam üstünün ilk trenine bindim.
Geriye doğru baktığımda;
Küçük bir şehir,
Tanıdığım az sayıda insan.
Gelişi dün gibi hatrımda olan,
İki sene geçmiş
Aşk cam gibidir
Şekil şekil, boy boy;
Olabildiğince narin.
Uyanırsın bir sabah üşüyerek
Gözlerini yakan, kardan yansıyan güneşin simasıdır.
Bakmak istesende bakamazsın karşıkı dağa
Esrik.. ki yaşamdan
Lekesi işlemiş bu aşkın, ciğerlerine
Nefes alışında iğne iğne batar gidişin
Bir avuçsun gözünde, küçücük
Tutsa;
Ezilecek, avucunda
Dila dila, bu gece ay çok güzel
Tüm gece bembeyaz sanki
Gözlerin, ay gibi parlak
Ellerin, ay gibi soğuk
Dila dila,
Sevgi kış günü üşütür beni
Kimi gece alır gider
Bir söz uzaklara
Ay ışığı tutar kolundan
Rüzgar çeker kendine
Fark etmezsin
Söz olmak isterim kulaklarında anlamsız
Küçük bir fısıltı duyulmamış önceleri
Bir anlam verilecekse sen ver
Duyacaksa cümle alem sen duyur
Dudaklarım söylesin, sen bağır
Arada kaldım
İki güzel göz arasında
Vuruldum, hissedemiyorum şimdi ellerimi
Göğsüme doğru sokuluyor kuru ayaz
Sönmeye yüz tuttu kalbim
Üflemeyin artık nefesinizi suratıma doğru
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!