Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Neden Olmasın

Hiç haberim olmadan
Uykulara dalmadan
Baş yastıkta solmadan
Gel bir gece yarısı

Can cânana esir olmuş, gözüm bir şey görmez iken
Kahretsin ki şu an bile yüreğimi sınıyorum
Bağ perişan, bağban sefil, sunduğuysa sâfî diken
Çabalarım hep nâfile, kurtulurum sanıyorum

Önerseler, yâri unut, cennetine var, geç, senin

Toraman âşık oldu, gitti, samanlık yaktı
Cigara tüttürürken alevlere hoş baktı
Dikkat, kıvılcım çaktı, oy toraman, toraman!
Kundakçı damgasında yakılıp pişme aman

Yokuş yukarı vurup, sıvışır yel yeperek

Hayırsızım, niye sitem edersin?
Yolum aynı, izim aynı, bul beni
Şen ömrünü boşa mâtem edersin
Yokuşumla düzüm aynı, bul beni

Bastığım yer şâhidimdir, sor hele

Tarumar olmadan gönül bağımda
Benim için açan son gül olmalı
Dalında solmadan ahir çağımda
Yüreğim şevk saçan bülbül olmalı

Elde bir avuç çamur dünyadan murat aldım
Çamurdandım zaten ben; kendime bakakaldım
Anlat deliren sevdam, nereden kaydı yıldız…
Dar mekandan gelmiştim, yine daraldım kaldım

Kalbimi parçalayıp
Yola döksem umutlarımı
Ufacık kırıntılarla
Gagalasa martılar

Ne kimsecikler görmüş, ne de bilen biri var
Bu kadar mı izsizdi, anılarım nerede?
Oysa daha ölmedim, dört yanımda kör duvar
Sevdamın sarı taçlı, çiçekleri nerede?

Gökyüzünden süzülen, altın kanatlarda mı

Karşılaştığımızda bir iki sıradan laf arkasından, şöyle göz ucuyla süzerek, “kendine iyi bak” deme dostum. Hele başına “ Aman, herşeyden önemlisi sağlık” basmakalıp sözünü ekleme. Sonra benim için yapabileceğin bir şey olup olmadığını sormadan, sıradan vedanı edip gitme. Kendimi daha yalnız hissettirme, ne olur. Yüreğime ince bir ok daha saplanıyor o zaman. Sen farkına bile varmadan…

Kendime, sen benden habersizken, iyi baktım. Yedim, içtim, yattım, uyudum, kalktım, günlük hayat gailesiyle boğuştum. Arada aynada saçlarımı tararken, gözlerimin gitgide içeri çöküşünü, yanaklarımın çukurlaşmasını ve güzelliğimin kayboluşunu izledim. Soluklaşan tenimin sarısını akıtmak için defalarca yüzümü yıkadım. Moralim yerine gelsin diye allık sürüp kızarttım. Kendi kendime konuştum. “ Yolun sonuna kaç adım kaldı” diye ufak hesaplamalarda bulundum. “ Boşver” dedim. Elimi yarım çember çevirip salladım. “ Anasını satayım, kazığım da yok ki kakayım, olsaydı da kakacak yer bulamazdım zaten” diye espiri bile yaptım.

Bitkinliğimi hayra yordum, sıcaklara verdim, tansiyonum düştü sanırım gibi umutlara asıldım. Bilgisayarımın başına geçtim ve sanal aleme sörf yapıp oyalandım. Hayalimde başka hayatlara dalarak ilham aldım. Şiirler yazdım. Msn’de birkaç tanıdığımla şamatam bile oldu arada. Gülünecek bir şeyler üretip, kahkaha attım. Yalancı neşelere boyandım. Hepsini tek tek kucağıma alarak sevdiğim kedilerimle ip oynatma, saklambaç ve şaşırtmaca oynadım.

Feryadını duydum çok uzaklardan
Kara kıtanın açmayan tomurcuğu
Kara bahtlı masum çiçeğim
Kısılmış olsa da zalim açlıktan