Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Ne zaman bir fısıltı duysan
Atılsa gönlüne tutku ilmeği
Ürperirdin ah ürkek ceylan
Avcı bilirdin her yüreği
Menzile sokulamazdın
Koşardın taze çimenlerde

İşte şu gördüğün karanlık var ya…
Ama en koyu köşesine bak, nasılsa
Yokluk da öyle bir şey, Allah vermesin.
Amin...

Ardımda askılanmış tüm geçmişim

Bir adım ötesi zindan kapısı
Eşiğine vardım ömrüm yarısı
Mezarım olacak muhkem yapısı
Bekleme sevdiğim, dönemem artık

Boynuma asıldı müebbet hüküm

Tek zarda yek noktaydım
Pullar rahvan giderdi ömür tavlamda
Işığım delerken billûr damlaları
Gökkuşağım düşerdi âşıkların başına

İçimi sıkıyor sabır kemerim
Kıvranan bir huysuzum
Boz bulanık gördüklerim
Planlarım askıda
Umursamaz, ruhsuzum…

Kurt girdi içime, Allah kahretsin!
Birden karardı gözlerim
Uçuştu en güvendiğim hayâller
Sana anlatabildiğim
Bir endişe… Bir boşluk…
Buna şüphe derler

Kalemim gitgide çatallaştı
Kabuğum sertleşti bir tanem
Bulutlar teğet geçiyor üzerimden
Bir türlü ıslanamıyorum

Kitap sayfalarında kurutulmuş
Çiçekler gibi unutulmuş
Bu yalnızlığımız niye anne
Duvarları dökük evimizde
Gitgide mum gibi eriyorsun
Çok üzülüyorum haline

Feryad figan etmeden başa gelen belaya
Vecdle secdeye varan diller şükür eyledi
Sabırdan köprü kurup sırla geçti âlâya
Hak’ka duaya kalkan eller şükür eyledi

Fasıla gel güzelim
Gazel, hoyrat gezelim
Perde perde dizelim
Aşk böyle tadılır yar