Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Hey garson! Bana bir huzur…
Yanında kızarmış yüzler istemem
Ön şartlar ve bahaneler
Malum! Beynime dokunur

İçine limon sıktım sıkalı

Ne zaman kendimle kalsam baş başa
Mâbedime dalar ayak sesleri
Benliğim ürperir, düşer telâşa
Huzurumu çalar ayak sesleri

Yankılanır boşluk o meş’um sesle

Deryaya salınsa geri verirdi
Yüce dağa düşse karı erirdi
Gayyâ korkusundan sönüverirdi
Gönülleri yakan har olur hasret

Zaman haşmetiyle yürüdüğünde

Ağlayacaktım bugün, sen ne demeye yağdın?
Bulutuna hüzünle veda mı ettin yağmur?
Düğümlendi boğazım, dert üstüne dert yığdın
Şimşeklerle isyânın nidâ mı ettin yağmur?

Ya bir kuşun kanadı tetikledi acını

Akbaba gölgesinde çakallar
Salyalı dişleriyle
Av peşindeler…
Dağların tüm lâneti
Pis kokulu postlarına sinmiş
Ulumalarından kopan ihaneti

Ne kadar gevezesin ey sükût!
Yoruldum dinlemekten
Ayrılık ağıdını

Yüreğimde buz kalıpları
Çılgınlık köprüsünde avaz avaz

img src='http://img190.imageshack.us/img190/497/araf179.jpg'

Garibin hakkını elinden alıp
Ekmeği harama banmaktır gaflet
Yalanla, hileyle günaha dalıp
İblisi can dostu sanmaktır gaflet

Yürek arası kavgalarda
Ağlar süpürüldükçe sevdalar
Anılar buza yatar… Anılar usulca kaçar
Yakala saçlarından çılgınlığımı

Zaman ağır, ruhum dingin
Etraf sessiz, ufkum engin
Hora geçti bu âhengin
Ne güzelsin ey sükûnet!

Efkârımı yer böceğim

Koy masaya derdini, kopar hüznü dalından
Anlat bana kendini, damıt özü balından
Kır feleğin fendini, buse çal ayalından
Kağıt elde dillensin, aşk ne demek yazalım

Kalemi coşturalım yardan çiçek gelende