- Susmaktan korktum ve konuştum.
Dinlemektende korktum yine konuştum.
- Korkumu yenmek için sustum ve dinledim.
- Meğersem, korkum senin konuşmanla beni teslim alışınmış.
Ælif belki bir dikendi, belki bir Asâ, belki bir Çuvaldız, belkide taşı kazıyan bir Keski, belkimde bir Kalem idi.
Ælif Nûn kalemiyle karıştırılınca, Nûn'un mürekkep kabı oluşu hatra geldi!
Ælif ile Nûn bir arada olunca Æne oldu, Ben oldu.
Nûn Kalem olu verdi.
Besmelenin başındaki Zülfe hayatın tohumuydu.
Peki Nûn'un başındaki Zülfe ne idi?
Gölgeni sev, çünkü aydınlığın karanlığa Var olma imkanını sağlaması, senin Vâr olabilme gerekçen, Vâr oluş reçeten olabilir.
Şunuda unutma, o' kainattaki ucsuz bucaksız karanlık, potansiyelsiz Işığa asla Var olma imkanı sağlamaz...
... hiç, sığarmı bir dörtlüğe
... olmayan Hiçse, sığdırılmış üçlüğe
... Hayata sığmayan, Hiç ölümse
... kaçıncıydı, dördüncü Element ateşse
...bitte ohne mich und dich.
Schlicht ist es nur ein Gedicht.
Mit eignes Gewisse hat man selbst ein Gericht.
Somit hat man durch das Tugend, das Bericht.
Selbstverständlich sicher ist sicherlich.
Natürlich, nämlich, selbstlich das İch steckt tatsächlich auch in der Licht...
İnkişaf edende bir Ol vardır, Olmayansa hamdır.
Tandırda pişen yenir, yenmeyense boğazda karında olmayandır.
Serapda ışıkla inkişaf edendir, serapla yönünü tayin edenin has bi hali haraptır.
Sözler kulaklarda olmayan cisim.
Sorarım gözlerimle, yazılmış satırların ve mısraların nerelerinde tomurcuklar?...
Çiçeklerin kokulu düşü, insana sinen.
Her yaşta kokuyla sinen, umudunu ettiğiyle hissettiğiyle insan.
Işık; insana.
Aydınlık; yaşayan ümidine...
Faydası olmayan Hikmet dolu söylemlerime mezar kazdım ve Hikmet niyetimdeki söylemleri cisman-i olmayan ruhan-i mezara gömdüm.
Çünkü, Yazı'nın isim olarak vuku bulmasındaki en önemli etkenlerden birisi mezar taşına kazılan İsimdi.
İlk tam ve tüm Tanı ve Tanımlama İsmdi, ilk Bilişgen, ilk Biliş İsmdi...
Işığın altında algılarınla seçmiş iken.
Karanlıklar çökünce, unutmak için uykulara dalmış iken.
Işık ve karanlıkta bilinenin bir birinin aynısı değil iken.
Sadece aydınlıkta, aynanın bile yansıttığı tersi iken.
Bir varmış bir yokmuş ile hikayemde sen var iken.
Suçum neydi, manen kalbim kalmadı.
Bahtı kara, ahdı yara.
Bu yürek artık seni çekermi, gönlüm almadı.
Aralaya bildiğin kadar ara, aralaya bildiğin kadar arala,
Manen kalbimde kalmadın.
Her söylediğimi kalbinde almadı, kalbinide alamadı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!