Sokağın birinden geçerken rastladığım gözlerin karşıladı sen yanımı, ne çok sana benziyordu. İzlendiğinin farkına bile varmadan yürüyüp gittin yanımdan... Bakıp kaldım ardın sıra, sen olmadığını bildiğim halde sen doldurup gitti içime... Sensiz akşamlar, sessiz akşamlar hiç çekilmez oluyor. İçimde bir yokluk hissi, içimde bir kayboluşa uzanış. Dilim dönmez, dönse dinlenmez. Yaramaz bir çocuk yüreğim oynayıp duruyor sokak aralarında. Sen saklanmışsın, aranıyorsun köşelerde; sonra bir köşeden çıkıp koşuyorsun. Yetişmek ne mümkün. Bu yüzdendir hep ebelenişim yüreğine...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta