Sokağın birinden geçerken rastladığım gözlerin karşıladı sen yanımı, ne çok sana benziyordu. İzlendiğinin farkına bile varmadan yürüyüp gittin yanımdan... Bakıp kaldım ardın sıra, sen olmadığını bildiğim halde sen doldurup gitti içime... Sensiz akşamlar, sessiz akşamlar hiç çekilmez oluyor. İçimde bir yokluk hissi, içimde bir kayboluşa uzanış. Dilim dönmez, dönse dinlenmez. Yaramaz bir çocuk yüreğim oynayıp duruyor sokak aralarında. Sen saklanmışsın, aranıyorsun köşelerde; sonra bir köşeden çıkıp koşuyorsun. Yetişmek ne mümkün. Bu yüzdendir hep ebelenişim yüreğine...
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta