Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

ıslanmış,üşümüş
kış bahçesinde güneşe sesleniyor
ama
sesi ancak
kazdığı tünellerin
tavanı kadar yüksek.

Vadesi çoktan doldu kır koşusu zamanların
Sevdanın yokluğu eziyor bahçeyi
Kırık kekik kokusu geliyor burnuma gözlerim kararıyor.
Ayaklarımın altında kayıp gidiyor zemin
Kirpiğim oynasa sinsi bir yağmur damlası gibi
düşecek yanağıma teslimiyet tuzlu nemli ve serin.

Nous n’ètions pas
mains à mains mème coeur à coeur,
toi et moi?

Tu m’as juste heurté de mon souris.

ne kadife bakışlı gözler geçip gittiler
kapımın önünden biliyor musun?
nice kara yağız gölge / girdi diye bahçeye
çoktandır su vermiyorum ortancaya
yine de ıtır kokuyorsun kapı arasından

beyazlar beni hiç sevemedi
ben de siyahları

iki renk / birbiri ile
kıyasıya kapışınca
griye döndü er meydanı.

tam da dut gibi bir unutkanlık giymişken kolay yanım
zorlanmaları sona bırakalım.
önce masumiyeti anlatın bana. neden bir celp emri gibi
hep sarı zarflıdır ki suçluluk?

her zaman o yalan, bu yalan/ hepsine inanan

Aşkımsın…/ bilemeyeceğimiz kadar çok eski bir ezelden beri.
Labirentlerinde geçmişin, / elele, dudak dudağaydık belki.
Pekiştirmek içindir bence, / bu zamandaki birlikteliğimiz …/ o en eskileri.
Tapınmıştık eminim…/ asırlar önce de birbirimize.
Erkeğimdin…/ Kadınındım kollarında…/ sahiptik yüreklerimize.
Kahrolası bir ayrılık…/ büküvermişti belimizi…/ ölümdü o belki.

elinde ucu kör bir hançerle
zaman boyunca koşudaydı ahvalim
ezilmedi karıncalar
ne kadar az şey bilişimizin yolu
asırlık çınarlarla dolu
sağı solu gölgelik işte

elinizde
derileri soyulmuş eski bir valiz
gecikmiş gemilerin beklendiği
o isimsiz iskeledesiniz

hayırdır? .............

ateş oldun bozacının cürmü kadar, şıracı yandı
şahidin gözleri kör, sanma ki büstüne kapandı
ne gelmesi, ne gitmesi? duraklar ağaç
ayakların uzun diyorum MU..! / nasıl fark etmezsin,
atlas yorganın suya çekmiş olduğunu?