Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

gölgeniz ağırlaştırırken şehri
oransızlığı oranlıyorsunuz
ekmek arası ve
ayak üstü.

her sertlik derecesindeki

Ört üstüme varlığını

Yokluğun;
bir zift karası çizgidir cetfelsiz.
Yok meydanların yok savaşlarındayım nefersiz.
Bilemezsin…!

Yumurta küfesi değil elbet sırtımızdaki
Sadece hamalız biz. Yüklenmişiz özlemleri.
Kırılganlığımız kadar işveli bir müzikle
Kaygan zeminde danstayız. Bir ileri bir geri.
---------- -----------------------------Ne yazık ki

hüsranı suya çizmişler
ben yüzünü yıkamış...

kafeste iki hint bülbülüm var

don düşüp te bagaja

seni gidi şişman
sevimli düşman

elmam da gözün var değil mi?

sen o baştan

dar işte
sığmıyorum
yerimde dar
yenimde dar
keşke diyorum
keşke yüreğimi de

ahh... nasıl da özledim
güneşli bir sabahta bu puslu şehri
aslan yürekli bir sevdanın ceplerine
sokarak ellerimi
bir uçtan bir uca gezmeyi

Ben Gittiğimde; Sen, ıssız sokaklarda yürüyor olacaksın / yapayalnız.
Islak bir Kara Kedi çıkacak önüne./ Duraklayacaksın.
Gözlerinin içine bakacak uzun uzun. Buz kesecek yüreğin.
Ve ; o andan sonra bir daha / asla, /aynı adam olamayacaksın.
Sen henüz bilmiyorsun ama; Ben Gittiğimde Bir şeyler eksilecek sende.
Biraz yaşamaktan yana aşkı, /çokça da yaşayamamış olmaktan yana.

ne gel derim ne de git / sesim kalmadı artık

SUSTUM
sanırım bilerek çaldın dilimden çığlığımı.

DÜŞÜRDÜN

Karapus.......oturmuşum yokluğunun üstüne
Sensizliğin moruna; siyah benekler konduruyorum
Sonbahar döndü dolaştı yine geldi.
Yapraklar sararıyor ve heyecanlar soluyor işte.
Yarınları bugünden eskitiyoruz biliyorsun.
Kayıyor ellerimizden, biz oluşumuz