Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

etinize
gömüldüğünde
neşter;
yanınız
olmalıydı
yerimiz.

Ademin Kaburgasından olmadığımıza bir inansak
Müebbet hapse hüküm giyiverecek suspus oluşumuz.
Bir de Cesaretten yoksunluğumuzu kulak arkası edebilsek
Hacı yatmaz gibi fikirsizliklerin hepsi geçecek.
Abuk subuk bir huzur için değmezken laf ebeliğine
Frengili bir namus uğruna, bir lokma bir hırka

Aynaya bak / Artık çırılçıplaksın
Bütün yaşanmışlıklarımızı geri aldım.
Sen... bu utançla canım,
Bilemem....bir ömür nasıl yaşayacaksın.
Ben yokum / Buna alışacaksın.
Bütün günlerinin Güneşini çaldım.

Ben seni,
uzaklarda sanıyorum ya...!
bir gün geliver ansızın.
gel ki;
kahve fincanım dudağınla tanışsın.

boynunda ki
madalyonun
iki yüzü var.

ömrü ise
zincirde

Hangi yüreğin ıslığıdır ki?
Normal dinlemeler de duyulmayan
Bir sesi algılayıp delirmede
Yüreğimdeki Doberman.

Nicedir, Zincirlerini zorlamada koparamadan.

Kendi çapım kadar
minicik bir çemberdir
eğilip de kuma çizdiğim
Kötü bir amacım yok
Ben sadece pi denen sayıyı
şaşırtmayı denedim.

zaman geçiyor…!
………..
……….
unutmak;
içi boş
ve

Ben sana zarar veriyorum kozadaki kelebek.
Okşamak için uzattığım ellerimde nasır var.
Dokunursam Kanarsın...sarılırsam canın yanar.
Öpersem kıyamet kopar..savrulursun,
Yüreğimdeki fırtınalar kadar.

Buzula çarpmış dev bir gemi misali,
Umutsuzluk, çaresizliğe kırıyorsa dümeni,
Kabus dolu bir uykudan uyanıp haykırarak…
Ustasını dövebiliyorsa ‘yeni yetme’ bir çırak.
Her sabah alfabenin ‘A’sından yola çıkarak,
Boşuna dolaşıyoruz 'insanca yaşamak'