Mihriban Saydam Şiirleri - Şair Mihriban ...

Mihriban Saydam

Ve vazgeçtikleriniz vardır
İstemeye istemeye zorla
Bir tabutun içinde
Bir kefenin beyazında
Bir mezarın başında

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Hiç değişmemiş rüzgarının sertliği bu şehrin
Hala aynı şiddetiyle esiyor
Her şey yine yerli yerinde
Bir tek çocukları göremedim
Hani o her şeye rağmen gülmeyi dost edinenleri
Yoksa sokaklarda gerisi hep aynı yerinde

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Hiç kendini boğazını tıkayan birşeyi
yutkunurken buldun mu?
Eğer bulmadıysan soruyorum sana : sen hiç
insan oldun mu?
Ya hiç böyle dökülmemesi için o damlanın
gözünden?

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Sevilmez mi gökyüzü.
Kuşlar, mavi bulutlar.

Sevilmez mi gökyüzü
Yağmurla yeşeren umutlar.

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Bu dünyada çaresizce ne ararsın?
Neden bu kadar acizsin de, herşeye kanarsın?
Çok yaralanıp da için için kanarsın.
Her gün ölmek için neden yaraların saransın?
Anlamaz mısın?
Yalansın insanoğlu yalansın...

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Bir çocuk üşür, yok giyinecek kabanı
Sen beğenmez, sürekli değiştirirsin abanı

Bir çocuk üzülür, yok saçını okşayanı
Sen istersin, sevdiklerinden uzak yaşamayı

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Çaresiz kalmış kadınlar cehennemidir bu dünya.
Kimsesizliğin mahzun bakışlarıyla,
hep ıslak gözleri vardır kadınların.
Umudu tükenmiş, yorgun,
bir parça sevgi uğruna kandırılmış.
Mutluluğu kursağında bırakan hayatları imzalamışlardır kanlarıyla, canlarıyla.

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Bir karanlık uçurum
Düştükçe karanlığa boğuluyorum
Birden karanlık ben oluyorum
Benden öte şeyleri düşünüyorum

Düşünceme takılıyor koca gezegen

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Köpürdü simsiyah geceden dumanlar
Işıksızlık üzerinde kara kara adamlar
Zihinleri zorlayan binbir yalanlar
Aynımla ben arasındaki farkı kim anlar

Benliğim sıyrılmış, yaban olmuş bana

Devamını Oku
Mihriban Saydam

Bir şiir kolay yetişmiyor
Anaların göğüslerinden boşalıyor acı, doyurmak için şair evlatları
Ninniler okunuyor kim bilir belki de ağıt
cıgara kokulu, derdini yüreğine taş gibi basan babaların dudaklarında
Gökyüzü çarşafları örtülüyor şairin üzerine yoksullukla yıkanmış çaresizlik gibi kokular saçıyor bu çarşaflar
Büyüyor şair yetişiyor şiir dimağlarda

Devamını Oku