Metrobüsteyim 1 Şiiri - Emin Keven

Metrobüsteyim 1

Az daha sıkışalım diyen biniyor,
Biri inerken diğeri biniyor,
Sabah akşam durmadan çalışıyor.

Bir genç, zor da bulmuş bir koltuk
Çocuklu bir bayan, altmışlık bir ihtiyar
Hasta bir insan…
Yer vermek ne mümkün!
Ben de ödedim sen de ödedin
O zaman nedir farkımız
Neden ben kalkayım neden sen oturasın
Görmezden geliyor genç bütün bunları
Biraz da numaradan uyumuş gibi yapıyor
Ertafta bir homurdanma
Takan kim, kimin umrunda

Aynı parayı ödemek senin orada oturmanı gerektirmez
Büyüğe saygı, kısacası insana saygı yok mu?
Sen de bir gün onun yerinde olacaksın
Bunu hiç düşündün mü?
Düşmeyen bir Allahtır
Gerisi hep Ona muhtaçtır.
Bırak bu kuru inadı, gururu, numarayı
Yer ver ihtiyaç sahibine
Sonra gir gönlüne, ne dilersen dile Allahtan
İşte budur marifet, gerisi boş nefes
Haydi genç kalk o koltuktan,
Direnme boşuna, sevindirme şeytanı
Seven gözler olsun üstünde