Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

Çilekeş yazan boya sandığını
Güçlükle kaldırıyordu küçük çocuk..
Ayakkabısı yırtık,
Pantolonu yamalı.
Üşüyordu besbelli...
Titriyordu soğukta....

Toprak buluta öyle bir baktıki...
Susuzluğu bin kitaba sığmadı,
Durma uzat ellerini
Sonsuz damla yaş gözünde akıt birini
Filistinde
Toprak buluta öyle bir baktıki

Geliyorsun...
Bazan umuttan yoksun.
Bazan dağlar arkasındaki
Sevdamsın.
Gecenin bir vaktinde
Ağlıyorum.

Gün tükendi yoksun
Sanki sana dokundum gibi
.....gün bitti.
Gün bir andı..
Ha gece,ha sabah
İç,imdeki zaman

Yağmur bir işçi kentine
Kömürtozlu yollara yağarken
...........................güzeldi.
Dudaklarında güzeldi sıcaklık
Tutsaklığa hükümler giymediğim
Gözlerinde güzeldi özgürlük

Gelirsin diye...
Ölümlere çeyrek kala...,
Hep sevdalı baktım mezar taşlarına
Gözlerin gözlerime değer,
Egenin mavisinden kopup gelirsin diye
Toprakları yırtıp çıkıp gelirsin diye

Paramparça düzenin
İki yarım bütünü
Sevdaya koşacak ayak
Umudu tutacak el lazım......
Sensizliğim bu düzende
Nefes alamadığım........

Bu gece konuşmayacağım.
Gücüme gidiyor nefes almak.
Bu gece ağlayacağım.
Suskunluğumla baş başa kalsın
Ağlamayan gözlerim
Kalbim gecelerine yağacak..

Nedir bu çaresiz
Çekilmeyen sevda oldun
Ve...
Umut yoksulu bir sitem oldun
Yarınlar bu günden güzel olacak derken
Serap oldun...

Genç kızlar gördüm,
Dudakları bir karış boya
Makine çarkında kan gördüm
Nasırlı elleri,
Altın künyeli elleri gördüm
Ben.......