Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

Ölsem aramaz insan
Artık gelmeyeceksin
Alabildiğince büyümez hasret
Gelirim hemen
Yaşarken hasret
Ha bir metre

28 Ekim 1980 geriye sadece,
Ümitsiz birini bıraktı.
Bu gün ölümünün 1. yıl dönümü
Ve....
Ben her zaman gittiğimiz
Kafetreyadayım.

Sarhoşluğumda uyandığımda
Kimbilir kaçıncı sabah
Ellerinde kitap
Kimbilir kaçıncı derse gireceksin
Asıl benimkisi ders yaşamda
Sarhoşluğumda gelecek

Bir gün kavuşamazsak..
Bu çocukluğundandır.
Benim yarım kırık ta olsa,
Sevdalarım var.
Onları yarınlara taşıyamasam da
Şu an ki beni,

Yağmurları sevmem sendendir.
Belki çıkıp gelirsin diye,
Kuraklığında topraktı dudaklarım
Belki öpersin diye.
Kayısılar olmuş dallarında.
Rüzgarlar dalgaları salladı,

Olacaksa bir devrim gibi
Ayakta olabilmeli insan
Bin yıl hasret çekebilmeli
Kuraklıkta çatlak,çatlak olsada
Unutmamalı
Bir ölüm gibi sevebilmeli seni

Biliyor musun?
Bir gün
Sen ve ben
Bu kenti terkedeceğiz.
Biliyor musun?
Senden çok şeyler öğrendim.

Bana içme demiştin.
Sıcaklığın 22 saat geride.
Gecesi serin Ege'nin
Ne olur bu gece de değsem,
Sıcak tenine.
Esmerim, güzelim.

....seni kaç defa aradım..telefonların kapalı..hiç biliyormusun nasıllda geçmiyor sensiz geceler..oysa bana bu gece pamuk prensesi anlatacaktın..sen ne anlatırsan dinlerdim..masalsız kaldım gecelerde avunmayı bekledim..gelirsin diye..karşında bebeler gibi ağlamayı istedim..yoksun...bu kadar zormu bir insana masal anlatmak..doğru veya yalan olsun..seni duymak ıstedim...bu kadar zormu seni duymak..unutma ben senin sevdanım..nerdesin..bu kadar kolaymı bu geceyi sensiz yaşamak..olsaydın..bin yılık ölümlerime bu gece yanıt olurdun....otsa benim seni en çok özlediğim gecelerden birisi bu gece..sensizliği kabul edemediğim gecelerden...olsaydın gözlerine senin kollarında erimek senin olmak isterdim..yoksun..yokluklarına bin yıllardır alışamadım..kendim masallarla avuttum.. kaç masal mutlu bitti..ben bebekmiyim hep ağlıyorum..veya sen beni neden susturamıyorsun..ben senin sevdanım işte...neden susuyorsun neden buda benim sevdammış diyemiyorsun..sevdalar kaç günlük bu düzende..ateşte olsam neden beni ellerin e almıyorsun..korkma benim ateşim seni yakmaz..çünkü gönlümdeki,elimdeki ateş sensin..beni gönlüne al sabahlara kadar seninle olayım bu gece..özlemlerim bitmiyor sana,dahada büyüyor..korkma ölümler neki senin yanında..üç günlükse bu yaşam kaç günün kaldı.sarıl bana ben senin geçte kalsam sevdanım..ne olursun bu gece gel bana..ölümler içirme..ölümlerden bıktım ben..bin yıllık zamanlarda bir gün demi hakkım yok benim..bana gülşenimi getir..ilk seni gördüğüm gün gibi..korkma ben ben büyümedim o ilk seni gördüğüm gün gibi..ama seni büyütmüşüm bin yıl gibi..yoksun....bebeler gibi ağladım...sevdama yordum..sana kızamadım..gel artık..nekadar ölümlerim varmış..dahamı var..gel..artık..dahamı öldüreceksin beni..kaç ölümüm kaldı..gel artık..seni çok sevmişim..kopamadım işte..şu anda karşımda olsanda seninle konuşamıyacak kadar ağlıyorum..sen kimsin...neden sevdam oldun...bin yıl sonra neden geldin..! ben bin yıl ağladım..bin yıl daha ağlat beni..neden..neden seni sevmişim,neden..karşında olsaydım konuşamıyacak kadardım..bana Gülşenimi getir..ben onu herşeyden çok sevdim..sana hakkımı helal etmem..benim gözyaşlarım kadar yağmur yağmadı hiç..oysa sen yağmur ülkesiydın..bir diyebildinmi..buda benim sevdam..kaçgündü yaşam..şu üç günlük yaşamda bir günde beni sarsan dünyamı batardı..içim dışım sen oldun..bir insan bir insanı bukadar sevebilirmi..bir insan senin için bukadar ölebilirmi..ölümler küçük kaldı yanımda..senin yerinde ben olsaydım,yani yerlerimizi değişseydik...bin ışık yılı uzaktan gelirdim..kollarında erirdim. senin olurdum..bin yıl öldükten sonra ölümsüz olurdum..sonra ölürdüm...ÇÜNKÜ BAŞKA SEVDAN YOK SENİN......!

Seni bana anımsatan,
O kadar eylemsellik var ki buralarda.
Ummadığım anda buradasın.
Söküp atamamak seni şu gönlümden.
Nefret açsa da kahroluşlarım.
Bana o kadar uzak,