Metin Tuncel Şiirleri - Şair Metin Tuncel

Sensin diye öptüm ateşi
Dudaklarımda acıların canı yandı
Bi yağmadın dudaklarıma
Kuraklığında dudaklarım çatladı
Sensin diye öptüm ölümü
Ölümün canı yandı

Bir insan acılarla nasıl yaşar
Nasıl büyür acılar
Saçak,
...........saçak
Dal,
................dal

Nedir bu çaresiz
Çekilmeyen sevda oldun.
Gün umuttan yoksun
Kahroluş oldun.
Yarınlar bu günden güzel
Olacak derken,

Tel örgülerin önündeyim
Özgürlük çok uzak
Adını bile anımsamıyorum güzel kız,
Yağmur ya da Deniz olsun
Çıksam çıkabilirmişim tel örgülerden
Gitsem gidebilirmişim

Hep vurmuş diyedir sarhoşluğum
Ege denizine
Ekmek yapan kadınlar
Yufkalar açıyorlar
Yürekleride yufka
Sevdamda öyledir

Bil ki dağlar arkasında
Sevdam
Ellerindeki kitaplarındır.
Kalbim.
Bazen dursun dediğim
Dünyamdır.

Sevdaları
Bir akşam üstüne sakla
Bir akşam üstü
Yitir beni.
Bebeğini kaybetmiş bir anne gibi.
Beni hiç ama,

Mektplar 8 iki defa yazıldı.ikiside dağda çay yapmak için yaptığımız ateşe atıldı.üçüncü defa yazılmayacak.mektuplar 8 ölümle yaşam arasındaki çizgiydi.bir mektup eksik olsun dedim.binlerce sevda mektubu yazılmıış bu dünyada...eksik bir mektup neydi...! neyi değiştirirdi.? mektuplar 8 hiç yazılmayacak.kanser acılarıyla ölsemde yazmayacağım.mektuplar 8 bir dağ başında kül şimdi..senin o külleri okumak isteyeceğin günlerinde olacak...

Beşe geldi saat...
Sen giderdin,
Cuma anneleri gibi dertli
Cuma anneleri gibi elleri öpülesi
Günler hep cuma...
Cumalar hep acı

Arayışları var....
Bir şeyler çıkarmak isteyişleri
Saklayışları var birşeyleri
Okuyorum gözlerinde......
Birisi kendine çok yakın,
Birisi uzak,