Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

Çözerisem felek ile düğümü

Yar elinden esip gelen güz yeli
Söylen bana dudu dillim iyimi
Tiril tiril al libaslar giyerdi
Karalar mı oldu şimdi giyimi

Madem güzel böyle halin varıdı
Söyleseydin ben aşk nedir anlamam
Benim sevgi pınarlarım kurudu
Akmam şöyle dursun damla damlamam

Deseydin ki benden sana yar olmaz

Kapatır ağzımı açmam çenemi
Yinede duramaz uzarsın dilim
Sabır denen bir şey vardır bilmen mi
Birden celallenip kızarsın dilim

Bilirim sevmezsin yalpa yapanı

Yuvarlak yapılmış şekli dünyanın
Hiç kimse tutunup kalmasın diye
Her yanı dert ile yüklü dünyanın
İnsanlar bahtiyar olmasın diye

Kimse kime geldin diye darılmaz

BENİ-1

Dertler katar katar gelir peşimden
Her nereye gitsem bulurlar beni
Çeşit çeşit kılıklara bürünsem
Yine de bilirler tanırlar beni

GİRİFTAR EYLEDİM

Giriftar eyledim gönlümü sana
Buyur et sultanım mihmanın olsun
Yokluk nedir bilmen sevgiden yana
Yeter ki sen iste ummanın olsun

Ağlaya ağlaya için çekerek
Kınalı kekliğim çıkar yaylaya
İki gidip bir geriye dönerek
Gider canım el sallaya sallaya
Yanağından yaş damlaya damlaya

Ben sana çok güvenmiştim
O kadar da çok sevmiştim
Hayatıma eş seçmiştim
Seven yürek kırılır mı

Seven yürek kırıılır mı

Akıl bırakmadın serde
Gördüğümü sen sanıyom
Gözlerime indi perde
Gördüğümü sen sanıyom

Acılar çıkmaz içimden

GÖZLERİMLE GÖREYİM

Pınarın başında eylenen dilber
Bir tas su istesem den mi vereyim
Herkes güzelliğnin methini eder
Beri gel de gözlerimle göreyim