Mesut Özbek Şiirleri - Şair Mesut Özbek

Ahir zamanda yaşamak nasipmiş bize
Cihatımız var şimdi münafıka dinsize
Tutsak olmadık menfaat için nefsimize
Bir elimde Kuran bir elimde Sancak
“Allah’ın huzurunda eğilirim ben ancak”

Yıkılmış yorulmuş bir neslin kahramanları
Yorgun bozkıra çökmüş felaket bulutları
Yurdu işgal için düşman zorlarken kıyıları
Bir Bozkurt haykırır
Çanakkale geçilmez

Bir burukluk var kalan eskiden
Yarım kalan oyunlara mı bilinmez
Bir acı saplanır yüreğime derinden
Çocukluğa özlem mi bilinmez

Kuşlara yem vermek isterim elimle

Nefis sen ne zorlusun hesap bilmezsin
İnat edip durursun sonu görmezsin
Fedakarlık yok sende taviz vermezsin
Elbet bu isteklerin sonu gelecek

Hiç bıkmazsın her zaman ruhu vurursun

Memleketin dört köşesi yangın ortamı
Dirlik kalmamış kaynıyor cadı kazanı
Gidilmiyor üstüne ihanet planı yazanı
Bir de her yer gülistan diyorsun
Dilini eşşek arısı soksun
Aldatmacanın olmuş bini bin para

Çok çabuk geçti yıllar
Her gece ruhumu yalnızlık sarar
Her sabah yeni bir dert başlar
İyigeceler,günaydın demeni özlerim

Hep terketti beni dost bildiklerim

Karıştırmadan sözleri
Söyledim mi dosdoğru söylerim
Ne kelimeleri süsler,
Ne laf salatası bilirim
Seviyorsam eğer,
Seviyorsam bir güzeli

Dinlersen söyleyecek sözüm var sana
Bir kaleyi ansızın yıkıp da gittin
Giderken virane gönle nazar atsana
Küllenmiş ateşi yakıp öyle gittin

İstersen taç ederdim başıma seni

Dertler azalmaz artar hastane kapısında
Sabahın köründe sıra var doktor odasında
Herkes önce içeri girme telaşında
Çözmek için,asacaksın bu doktorları

Aksaray,Elbistan,Yozgat,Sivas’tan

Senin için bir anlamı olmasa da
Her hangi bir kimseden farkım kalmasa da
İlk günden beri,
Ben sana tutsak
Ben sana esir
Sen her gün başka kollarda