Neyleyim bu dünyaya geldim bir kere,
Bir satır dahi yazmadım lüzumsuz yere,
Kurban olduğum Allah dermanım vere,
Bir derde düşmüşüm ki halim perişan,
Geçmiş ayrı pişman yazgı bana düşman.
Nikotin sarısı yalnızlıkları ben istemedim,
Var olmayan sevdaları,
Tüm ömre sirayet etmiş olan hüznü,
Ve senin gitmeni.
Böyle bahar baharken her yer,
Açılırken kapıları çileli sevdanın,
Benim liseli beyaz gömleğimin bağrı açık
Voltadaydım,
Penceresinin önünde bakmaya kıyamadığım sevdalımın.
Nikotin sarısı acıları ben çizmedim;
Kader diye anlıma,
Yüzüncü yılında Cumhuriyetin; daha gür sesimiz, biz daha genciz,
Hiç sönmedi, sönmeyecek asırlardır yanan bağımsızlık ateşimiz,
Korkusuz ecdadımızın izinde, memleket sevdasında yüreklerimiz,
Korkma, sarsılmaz asla temeli Cumhuriyetin,
Yüz yıldır kök saldı içinde ebediyetin,
Asırlardır sancaktarıdır hürriyetin,
İman dolu göğsündedir Aziz Milletin.
O Millet ki küllerinden yeniden doğdu,
Sabahların birbirinden farkı kalmadı artık,
Her gece aynı zindanda son buluyor,
İnsan yaş alıp ihtiyarladıkça,
Müebbet bir mahkum olduğunun farkına varıyor.
Sarsıldı yer,
Yıkıldı üzerindekiler,
Yok oldu aileler.
Yoksulluğumuzdan,
Kimsesizliğimizden keder,
Toprak evlerimizden,
Karanlıktayım...
Güneş mi sönmüş,
Yoksa ay mı kararmış?
Elektrikler mi kesilmiş,
Yoksa yıldızlar mı kaymış?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!