Kağıt gemi yapardık çocukluğumuzda,
Bilmezdik uzakları.
İki adım ötemizdi, en uzağımız.
Belki kalbimiz küçüktü de ondan,
Mesafelere yetmezdi aklımız.
Uzakları,
Gözümüzün gördüğü yer sandık besbelli.
Bazen de çelik çomak oynardık.
Hep çomakların kırıldığını sanırdık,
Bilmezdik ki, uzakların da kırdığını.
Derken; büyüdü küçük dünyamız.
Onunla beraber, mesafeler de...
15.12.2012 Kuzuluk
Feyzullah KaraKayıt Tarihi : 28.5.2013 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!