Varsın aşım suyum olmasın
Başımı sokacak çatım bulunmasın
Kor ateşlere düşsem de bir ah demem
Hiç bir şey senin yokluğun kadar yakmaz canımı
.Ben seni tanıdığım gün doğdum
Ruhuma eş kalbime aşk oldun
Seninle gülüp seninle ağlayıp
Seninle yaşamak istiyyorum
Ben bu hayat yolunu
Seni sevdiğim kadar sevemedim kimseleri
Senin yanındayken aldım
Her zaman huzurla nefesimi
Gülüşün ilaç gözlerin sefkat di
Hüzünlere düşerken göz yaşlarım
Beyaz bir sayfa her satırı boştu
Kaleminse içi dışı doluydu
Gecenin sessizliğinde
Yıldızlar yol gösterdi ay buluşturdu
Beyaz bir sayfa ve bir kalem
Ey dost nasılsın diye sorma
Söyleyecek sözüm çok
Anlayacak insan yok
Hakim olsam kırılacak kalem çok
Ne sen sor ne de ben söyleyeyim..
Söyle
Söyle içine atma derdini kederini
Biriktikçe çürütürsün kendini
Unutma ikin ci bir şansın yok ki
Geldin işte gideceksin herkez gibi
Gel cennet bahçemin en güzel çiçeği
Gel de doya doya içime çekeyim seni
Sevdana susadım kurumuş çöl gibi
Gel de içim ferahlasın nehirler gibi
Gözlerim yollarını bekler aşkın ile
Titredi yer gök inledi çığlıklar
Vicdansızlar zalimler utanmazlar
Yıkıldı betonlar yıkıldık hep birlikte
Cennet vatanımı ciğerinden vurdular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!