Arkadaşım ins misin, yoksa malum hayvan mı?
Yaşantına bakanlar, it sanıyor bil seni.
Seni böyle sapıtan, insan mıdır, şeytan mı?
Şu hal üzre kalırsan, dostluğundan sil beni!
Azat eder Mü’min’i, nardan gani hasene!
Madem öyle bol sevap, doldur sende kesene!
O uhrevi tarakta, yok mu yoksa hiç bezin?
Öyle ise vaziyet; “yandım eyvah! ” desene!
Bu ne menem sevda ki; bela olmuş başına?
İnsan böyle bir aşkı; hiç kalbine koyar mı?
Madem daha şimdiden, zakkum katmış aşına;
Akl-ı selim bir kula; bu muhabbet uyar mı?
Varsa aşka merakın? Meşrusuna duy ilgi!
Dert yumağı cemiyet;
Senin derdin ne ola?
Mühim değil kemiyet;
Söyle hele hayrola!
Dünyalığı etme dert;
Ne işin var el ile?
Sen kendine baksana!
Gem vurarak o dile;
Rab ne derse yapsana!
Emmareyken o nefsin;
Sana ölüm yakışmaz, yakışır o Mü’mine;
Gebermektir yakışan, dinsizlere bilesin!
Tövbe ile dönmezsen, necat veren şu dine;
Gebermeyi isteyip, taksit, taksit ölesin!
On bir ayda dünya de, tek bir ayda mü’min ol(!)
Sevapları kosala (!) rahmet ve de feyiz dol(!)
Böyle bir şey olur mu, ey mantıktan azade?
Hayalleri bırak ta; mü’min gibi mü’min ol!
Ehl-i dalal bindirdi;
İşler vahim Mehdi yet!
Ehl-i din’i sindirdi;
Bitti sabır Mehdi yet!
Çoğu çıktı deccal’ın!
Aşk deyince bela gelir aklıma;
Mevla’m onu dost başına vermesin!
Yazık eder bu musibet halkıma;
Aman gözüm hiç yüzünü görmesin!
Muhabbetin normaline ne olmuş?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!