Nedir senin şu halin?
Kemle meşguldür kal’in
Aşmış boyu vebalin!
İmtihan var imtihan!
Baki değil şu cihan!
İman dinin temeli, olmaz islam temelsiz!
Namaz onun direği, direk durmaz amelsiz!
Kurtuluşu isteyen, mecbur onu tatbike;
Madem öyle bu işi; acil edin emel siz!
Aştı yaşın yirmiyi, niye gelmez us başa?
Akla zarar hallerin, yakışmıyor şu yaşa!
Değişmezse bu tavrın, vahim gibi akıbet;
Faydasızdır nedamet, vursan başı bin taşa!
Sayıldınız hep meta;
Siz kadınlar mazide.
İslam dedi bu hata;
Yaptı sizi güzide!
Eşya gibi aldılar
Tesadüfe hamletme, asla, kat’a olayı!
Kimse arzın sahibi, o’dur yapan şu işi!
Vermez elbet boşuna, Mevla kul’a belayı;
Al dersini depremden, düzelt artık gidişi!
Yobaz (!) demişsin bana;
Sen kendine baksana!
Hep tersini yapmışsın;
Ne demişse hak sana!
Uymaz o, ad Mü’min’e;
Asrın deni insanı; yazık etti kadına
Bin bir türlü günahın, baktı kadın tadına
Hislerine aldanıp, düştü çoklar tuzağa
Bataklarda boğulup, leke sürdü adına!
Devir midir değişen, yoksa yine beşer mi?
Zaman şaşıp yanılıp, böyle gafa düşer mi?
Elbette ki sapıtan; asır değil insandır;
Hiç inanan Müslüman, kâfir gibi yaşar mı?
Hanelerde bozgun var, tatbikatlar bir tuhaf!
Yaşıyorsun şu arzda, bi-ruh gibi ey şair!
Binlerce şiir yazdın, yok tekinde az şuur!
Niye vermiş yaratan, sana özel izanı?
Boş şeyleri yaz diye, verilmemiş o şair!
Varsa kulda gerçek iman, elbette ki; amel eder;
Sırf niyetle yetinene (!) emri veren acep ne der?
Merve Demircan
26.08.2011-İzmir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!