Görme senden evladır gördüğün hakir
Kalbine dön temizle paslı kir
Irkçı faşist olduysa bir insan
Bir hayvanı ondan evla san
İnsandir insanin dengi
Virgülsüz noktasız karmaşık bir cümleyim
Sözlerin bittiği mürekkebin tükendiği yerdeyim
Ne af dileyecek yüzüm var ne de takatim
O kadar aciz o kadar biçareyim
Keşkelerin kör ve sağır kuyusunda boğulmuş emellerim
Bu ne güzellik giymişsin yine şık şık
Olmaz mı gören gözler sana aşık
Vişne gibi kiraz gibi dudakların
Ya çehrene ne demeli bir parçası sanki ay'ın
Markası ne ışık saçtığın şu boyanın :)
Dinerdi sancıları kalp gümbürtüsü
Yanında olsaydın belki
Bıkar anmazdı görseydi seni
Böyle yaralı solmazdı belki
Sözlerin iğne gibi batmasaydı yüreğine
Bağrı kanla dolmazdı belki
Ben sonbahar çocuğuyum
Kırılmış altın yaprakların Sararmış
Boynu bükük başakların çocuğuyum
Ben kesik başların biçilmiş bağların çocuğuyum
Sırtı dönük küskün güneşin
Ruhu daralan yalnız serkeşin çocuğuyum
Adım Diyarbekir şimdi kimi öksüz der
Kimi yetim.....
Bakmayın dediklerine bir rabbim varki
Çok Kerim..
Ben Diyarbekir...
Aşıktı tohum nebat toprağıma
Ben kötüyüm suçlusun gözlerim
Suçlusun dilim
Gördün mü karşıda derin bir kuyu
Bir lağım bir it pisliği
Görme sus bırak düşsünler
Bırak yüzsünler
Bazen bir deliyim huysuz korkusuz bazen sahte bir veli
Bazen esen bir sabah yeli bazen de habersiz bir tsunami seli
Bazen taşan bir volkan bazen taş yağmurlarına kalkan
Kimim ben neyim nerden bileyim
Kimi zaman ölü bir deniz kimi zaman kasvetli bir dehliz
Gün batımı kızıl kara bir hava
Bir çift ela göz aynı boşlukta
Hasrete dalmış yollar sarp ve uzun
Gönlünde elem yüzü mahzun
Canlanır bulutlarda ayrı ayrı sima
Kıtlığa düşer bir damla su
Hangi renk gökyüzü deniz toprak
Hangi renk su hayvan bitki
Tek bildiğim duyduğum seslerin ahengi
Renkler varmış kırmızı yeşil sarı
Hepside birbirinden güzel ve ayrı
Bilmem ki görmedim hiç aydınlığı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!