Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Fikrim gezinip dururken
İstanbul'un kalabalık meydanlarında
Birden eski bir şarkı çınladı kulaklarımda
Yüzümde hissettim ıslak rüzgarlarını
Ve duydum özgürce uçuşan martıların çığlıklarını

Kahrettik bütün.........izm’lerini hayatın
Yankısı kaldı gençliğimizin
Yıkıldı üzerine hasretimizi kazıdığımız
Kıpkızıl yazılarıyla beyaz boyalı duvarları kentin

Kahrettik bütün.........izm’lerini hayatın

Biz kaybetmedik gidenleri
Gidenler kaybetti aslında sevgimizi...

Belki de hiç bilmediler
Böyle sevildiklerini
Belki korktular

Yalnızlık mızrak ucunda
Deniz aşırı bir ülke
Başka dünyaların sürgünüdür yüreğin
Ve kapanmıştır bütün postaneleri memleketinin

Duvardan sekip alnına saplanan

Ben her akşam
Hayal kırıklıkları biriktiririm
Odamdaki o kara kaplı defterde
Her hüzün bir mutluluğu götürür
Benim test kitaplarımda
Ama kızmam hayata

Son bir şiir daha yazacağım sana
Sımsıcak bir maviyi büyüterek ellerimle

Bütün umutları saklamışsa ardına
Tesadüflerin büyüttüğü
O korkunç köşe başı yalnızlığı

Mutlaka söylenecek bir gün
Söylenmesi gereken ne varsa
Ömür yetmese de
Toprağımda bir bahar günü
Göğsümü yırtıp açan çiçeğin
Yaprağına bak

Aşık olduğu için şiir yazmaz hiçbir şair
Şiir yazdığı için aşık olur sadece...

Önceden çizilmiş bir resimdir
O beyazlar içindeki düş
Gece, kağıdına çizdiğin kadar siyahtır

Ne zaman kendimden kaçsam
Biraz daha kendim oluyorum
Acını acıma ekliyor
Daha da çoğalıyorum
Ya da kandırıyorum kendimi
Ateş gerçekten de düştüğü yeri yakıyor

Sen, eski aşklarımın başkenti
Ve hiç kimselerin bilmediği
Bilse de bilmezlikten geldiği
Acıların ılık yüzlü şehri

Belki silindi çoktan ayak izlerim kaldırımlarında