Melahat Çetinkaya Şiirleri - Şair Melaha ...

Kalemin rotasında denize koşan nehir
Hüzünler sarmalında kaybolan sisli şehir
Hasretin girdabında boğulan bir med cezir
Şairin düşlerinin suç ortağıdır şiir

Gönül gözüyle sevip erince nirvanaya

Yan yana nın ayrı
Apayrı nın birleşik yazıldığı
Dünyanın en güzel en tutkulu dilinde
Yükte hafif pahada ağır duyguları
Yükleyip imgelere.
Aşkı anlatabilmek şairlik ise

Daha şimdi değil,acele etme
Annenin karnını boşuna tepme
Sabret canım,uygun zamanı bekle
Kötülük tetikte,iyi gaflette
Keyfine bak en güvenli sahilde

Bandırma Vapuru’yla geceyi yara yara
Samsun’dan doğdu güneş kararan ufuklara.

Başlattı kurtuluşu deniz gözlü komutan
Ya istiklal ya ölüm çıktı kurultaylardan.

Kalemin ucunda şiir,
zulasında saklı sevda.
Biraz neşe çokça hüzün,
olgusunu yaşıyorsa.
Bülbülü ağlatan gülün,
Kokusunu taşıyorsa.

Kara kışta gelen bahar dem’isin
Temmuz sıcağında meltem yelisin
Gönlümün sevdayı tutan elisin
Dudağımda meze,dilimde meysin
Sen başıma gelen en güzel şeysin..

Gönlümün ayarı yoktu hiç benim
Sevdim mi ölümüne severdim
Sildim mi tam silerdim.

*

Öğretmen,
tünelin ucundaki ışıktır
Öğretmen,
o dağın ardındaki umuttur.
Öğretmen,
kışı bitiren bahar,

Çok seversin çocukları
Canın bilirsin onları
Yetiştirir başbakanı
Anılmazsın öğretmenim...

Eğitimin neferisin

Şiir denizim.
Oltam kalemim.
Ve henüz,yazamadığım
En güzel şiir,
Kaçan balığım benim...