ZATEN
en çok çocukları seviyorum dersem
anlarsınız
ağlamak denli güzel bir yaşamertesinde ıslaklığımı
zaten taşımadılar hiç
Tanıdık kokular geliyor burnuma
Her yanda üzünç gülleri açmış
Her yanda ayrılık her yanda hüzzam şarkılar
Gene mi bana düştü ekmeğin bayatı
Gene mi ateş dört yanım gene mi ayrılık
Vah uykusuz gecelerime
Neden bu kadar karanlık ki gece
Ay neden doğmaz,nerde yıldızlar anne
Bu devasa yalnızlık demlerinde
Yoruldum üşümekten.ve öksüz bir çocuk gibi
Korkuyorum sensizlikten
Tut elimi lütfen,sıkıca tut
Yere Düşüp kırılınca bardak
Ne kadar mükemmel toplansa da
Suyu sızdırır bir yerinden
Ve kırar ışığı
Duru bir nehir gibiydik oysa
su bitti
ışık söndü
çürüdü meyveye duran ağaç
mevsim kış
soğuk alabildiğine
sonuna gelmişlik var sabahta
bir annenin çaresiz bakışlarında
bir çocuğun diz kanamasında
bir babanın ekmek parasında
iki kaşın arasında; ağla beni
akılsız aklının tavan arasında
Zaman ikindi sonrasına açmış sofrasını
Radyoda sezen
İnce belli bardakta demli bir çay
Anlamsız koşuşturmalarla dolu sokaklar
Çiviyle çakılmış bakışlarım uzaklara
Bunca üşümemin sebebi mart değil
Yine kar yine boran
yine karanlık düştü göğüme
bu son
bir daha olmayacak derken
ümidimden kestim ümidi
hiç bitmeyecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!