Sessizliğin içinde ve zifiri karanlık bir yerdeyim.
Korkuyorum çok derin burası.
Çığlıklarımı duyamıyorum, nefesim git gide bitiyor.
Ellerimi nereye uzattığımı bile bilmiyorum, çok sessiz...
Yağmurlar sessiz, şimşekler çakıyor, gök gürlüyor belki de ama sessiz.
Kargalar başucumda yalnızlığımı paylaşıyor ve sohbet ediyorlar ama sessiz.
Yağmurlu ve gök gürültülü bir geceydi.
Kendimi daha toparlayamadan yeni bir kadının gelişiyle şaşkına dönmüştüm.
Tüm hayal kırıklıklarımı bir anda unutturabilen kadındı o ve gelişiyle devrelerimi yakmıştı.
Üç gün önce terk edilmiş ve hayattan hiç bir beklentisi olmayan küçük bir adamın, üç gün
Son
Mavi Defterimin Son Sayfası
Son kez yazıyorum seni…
Bir gün sıradan iki insan gibi karşılaşacağımız düşüncesini uzun zaman sonra yanımdan
öylece geçip giderken düşündüm.
Anlatsaydın inanmayacağım tek şey bu olurdu.
Mutlu olmaya hazır mısınız?
Herkes sonsuza dek mutlu olmayı ister. Sonsuz aşk, para, güzellik…
Aslında istedikleri şey; sonsuza dek sonsuzluktur. Sınırları olmayan kocaman bir boşluk ister
insanlar, kendilerini o boşlukta mutlu hissedeceklerini sanırlar.
Sonsuzluk nedir peki? “Güzel olan yanı ne olabilir” ?
Düşündüğünüzde aklınıza gelebilecek tek şey, kocaman bir sonsuzluk…
Bir gün bu rüzgâr seni de terk edecek.
Ansızın sevdiğin adamı da peşinden götürecek ve o sevdiğin kokuyu alıp sana veda edecek.
Elbet bir gün o kalp de senden vazgeçecek ve seni sensizliğe uğurlayacak.
Bu sessizlik bir gün senide mahvedecek...
Unutma!
Bir gün sonbahar senide vuracak.
Sonsuz mutluluğa ulaşabilmek için, gelecek planları kurup bugünlerini unutan, yaşamayı
unutan, yaşamı unutan bu insanlara ne oldu?
Sonsuz mutluluğa erişebildiler mi sahiden?
Peki ya geçmişin izlerini atamayan insanlar; onlar ne yaptılar?
Her günü umutsuz yaşayan bu insanlar yaşamanın ne olduğunu hatırlayabildiler mi?
Her sonda bir yalnızlık vardır. Bu durağa gelen insanlar elbet bir süre sonra gideceklerdir.
Kocaman bir hayat yaşamak varken bu koca hayatı küçücük bir masala sığdırmaya
kalkıyoruz. Git gide daha da sıkışıyoruz bu küçük hayatta.
Hep aynı yalan dolan masalları dinlemekten sıkılmadınız mı siz?
Kaptırdık bu masala kendimizi ve eksik bıraktık sözlerimizi, cümlelerimizi.
Yarım bıraktık benliğimizi ve git gide bu masalın sessizliğine kaptırıyoruz yeminlerimizi.
Perdelerimizi güneşlere kapattık ve dış dünyadan kopmaya başladı.
Yalnızlık, kimsesizlik değil, insanın kendisizliğidir.
Karanlık bir sonsuzluktan ibarettir. Yani yokluktan...
Sıfırdır yalnızlık, hiçliktir.
Kocaman yüreğine kimsenin sığmamasıdır.
Hiç kimsenin sabahına "günaydın" olmamaktır.
Hiç kimsenin gecesine "tatlı rüyalar" olamamaktır.
Her küçük aşığın bir defteri vardır. Benim ki de “mavi defterdi”.
Parlak mavi, telli bir defter.
Fakat o aşk karşısında defterin bile sonu gelmişti, bizim sonumuzun gelmesi de an
meselesiydi...
Küçük âşıkların en derin yeri saklı o defterlerde.
Bende sizlere en derinimi, o mavi defterimi, o masum aşkın üzerimde ki yan etkilerini ve
Yoksun
Uçsuz bucaksız bir denizsin şimdi sen, bana bakıyorsun öylece ama yoksun.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir şiirsin sen;
duygulandırıyorsun, ağlatıyorsun hatta bazen güldürüyorsun ama yoksun.
Bu gün günlerden pazartesi ya da salı ve yahut perşembe ne fark eder ki?
Sen yoksun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!