İhanet midir en kötüsü ?
Yoksa ihanet büyüklüğünde kelimeler mi ?
Silinmeniz için hangisi deprem niteliği taşıyor yaşantılarınız da ?
Yokluk mu, yok oluş mu ?
Hangisine alışmak daha kolay ?
Ya da daha acı ?
Kaç kere savaş vermeli bu yürek ?
Kaç kere savaşmalı bu beden ?
Daha kaç kere kazanmak zorunda bu ruh ?
Daha kaç kere pes etmemeli ?
Daha ne kadar dayanır ki bu gözler ?
Gitme. Kal bu gece. Ömrümün son demlerini seninle geçirmeme izin ver.
Tükeniyorum...
Gözlerim karanlığa çok alıştı, nasıl korkuyor insan böyle yalnız kalınca.
Ne olur kal...
Karanlığa alıştı, tir tir titriyor kalbim.
Kal bu gece, yarın da kal hatta.
Gündüzler ve gecelerin arasında, tam ortasında bir yer var, yalnız insanların sığındığı,
karanlık, sessiz, kimsesiz…
Yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgi orası. Bedeniniz değil ruhunuz ölüyor. ..
Hala bir şeyler aramaktayız orada. Belki de kendimizi arıyoruz.
Bu gece çok karanlık bu şehir, elimi tutan kimse olmadığı gibi yolumu da kaybettim.
Issızlığın içinde kayboldum. Aradığım şey sensin, yani kendim.
Sensiz kaldığım zamandan beridir güneş doğmuyor.
Senin gittiğin o karanlık geceden beri sabah olmuyor.
Ağlasam olmuyor, gülsem olmuyor.
Olmayınca olmaz ya hani, olmayacak her şey oluveriyor...
Benden vazgeçtiğinden beri bu sessizlik beni kahrediyor.
Sensiz kalan bedenim koca bir kış mevsimi şimdi.
Yok olunuşumun içinde buldum kendimi bir anda.
Ölmek için daha erken değil mi oysa?
Var oluşumun son gücünü sarf ederek yaşama bir adım daha yaklaşma düşüncesindeyim...
Olası ihtimaller aklımda geçmiyor değil ama inanmak istemiyorum.
Göz kapaklarım kapalı, açamıyorum. Zihnim açık, her şeyi duyuyorum.
Her yer karanlık ama insanların çığlıklarını duyabiliyorum...
"Seni Düşünmek"
İçi dağınık bir adamın savrulmuş düşünceleri...
Bir defterim vardı; hayatımı altın bir tepside önüne sunduğum kadını doldurduğum, mavi
Uyanıyorsun,
Gecenin karanlığı hala taze,
Gün daha doğmamış,
Martılar daha uyanmamış
Sokaklar boş ve sessiz.
Ben hala sensiz...
Her gece seni düşünüyorsam, öyle aklıma geliyorsan bir anda, gitmiyorsan sabaha kadar,
seni düşünüyorsam artık sabahlara karşıyım.
Bitmesin gecelerim, bitmesin soluksuz karanlığım.
Seni düşünüyorsam geceleri, güneş doğmasın bir daha, yıldızlar ve ay gecenin karanlığında
bir gaz lambası gibi gökyüzünde çakılı kalsın ama güneş doğmasın.
Eğer seni düşünüyorsam gökyüzü yeniden maviye çıkmasın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!