Aşk var olmaktır.
Varlığın olduğu yerde mutlaka yoklukta vardır.
Yok, olmayı göze almak, var olabilmenin tek yoludur
Sevmeyi, sevmeli insan.
Sevilenler gider, sevilenler kaçar,
Sevenler ağlarken, sevilenler güler.
Sevmeyi, sevmeli insan.
Ya da sevmeyi bilenleri…
Denizin dibi gibi yüreğim;
Eşsiz bir maviliğin altında yatan karanlık sularda şimdi
Tehlikeli balıkların dışında yaklaşabileni yok.
Elvedaları kaldırmaz benim yüreğim. Elveda demek yerine hoşça kal derim ben.
Sen hoşça kal ki, bende hoşnut kalayım...
Elveda diyorsa çoktan hazırlamıştır her şeyini.
Geriye sadece gitmek kalmıştır.
Durduramazsın...
Ey sevgili,
duy bu serzenişi
Bir gün doğmuş içime
Batmak nedir bilmiyor.
Bir çiçek yeşermiş bahçemde
solmak nedir bilmiyor
git gide uzaklaşıyorum herkesten
git gide yaklaşıyorum kendime
gittikçe azalıyor acılarım ve unutuyor ruhum
gittikçe yeniden hatırlıyorum kendimi
Gülmüyor değildi adam
Ama gülemiyordu da
Dudakları mühürlenmiş
Yüreği donmuş
Gözleri düşmüştü
İçi pas tuttu belki de
Sevdiğinin sesini unutmaya başlamak, hayattayken ölmek gibi.
Neyin kaldı ki başka?
Görmesen yüzünü bile hatırlayacağın yok, nefesi, kokusu zaten yok.
Aşk kırıntıları bir yığın oluşturmuş yüreğinde ve şimdi sesini de unutuyorsun.
Hasret kaldığın kadının sesini unutuyorsun.
Hasret kaldığın ilkbaharın sonunu yaşıyorsun.
Bir gece;
kocaman bir yalnızlık,
yalnızlığın içinde ben dolanıyorum sessizce.
İçimde bir korku;
korkumun nedeni sen,
Vazgeçiyorsun bizden.
Çok gördük herkes gibi değilim deyip, hiç kimse gibi çekip gidenleri.
Gördüğüm şeylerin dışında göremediğim ne çok şey varmış meğer.
Sen, sen değilmişsin mesela, sen uzun zamandır herkesmişsin.
Önceleri hakikaten vardın, benimdin ve kimse gibi değildin.
Şimdi ise benim dışımda herkesin olmuş artık sende herkes leşmişsin.
Seni bitiremem sanırdım. Gidişini kabullenemem sanır nasıl yaşayacağımı düşünür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!